Column 242: watersnood

De snelheid waarmee het water de dorpen in en om Limburg overspoelt is ongekend. Met snelheden van 30 tot 50 kilometer per uur valt er in veel gevallen maar weinig meer te redden.

Gelukkig bleken op veel plekken de dijkversterkingen het te houden. Aangelegd in de jaren ’90 vanwege de vorige watersnood. Maar niet overal waren de dijken al vernieuwd. Soms door bezwaren van bewoners, maar vaker omdat het nog moet gebeuren. Of omdat het geld op was.

Een probleem lijkt het kwelwater te zijn: de druk van water in de rivier, omlaag, zodat water onder de dijken door komt. Als wethouder ‘water’ heb ik dat van dichtbij zien gebeuren in Noordwijk na de dijkversterking. Door de veranderde waterdruk op zee kwam er ook opeens achter de nieuwe dijk toch water huizen in.

Namens onze veiligheidsregio ben ik portefeuillehouder ‘waterveiligheid’. In een speciale stuurgroep voor de hele randstad zijn we al een paar jaar bezig om te onderzoeken of de overheden er wel klaar voor zijn.

De Commissaris van de Koning in Zuid-Holland zit voor en een aantal burgemeesters en dijkgraven zitten er in. Maar wat er nu in Limburg gebeurt leert al wel dat het echt anders zal gaan dan je van te voren dacht.

Wat kunnen wij van deze ramp leren?

Martijn Vroom

Burgemeester 

 

Column 241: Ondermijning aanpakken

De onderwereld die haar wil oplegt aan de bovenwereld. Een televisie-uitzending die afgelast wordt vanwege bedreigingen, een journalist die neergeschoten wordt. Het is verschrikkelijk, maar niet onverwacht.

Een drugsimperium dat miljoenen euro’s per week omzet, kun je niet aanpakken en denken dat ze niks terug doen. Wie denkt “ach, af en toe een pilletje” of “joh, dat ene lijntje coke bij het uitgaan” die weet: het geweld gebeurt mede namens jou. 

Een miljard euro cokegeld is opgebouwd uit elke 50 euro die ‘wij’ er aan uitgeven. Al die euro’s vinden hun weg terug de wereld in. Dure auto’s, het opdrijven van de huizenprijzen. Dure kleding, feesten in clubs, reizen naar exotische oorden, noem maar op. En natuurlijk wapens, want waar zoveel illegaal geld is, daar komt geweld bij. 

Het is de moeite waard om hierover een gesprek te voeren met je vriend, je kind, je buurman of nichtje. 

Namens de regio mag ik een werkgroep voorzitten dat de lokale wet- en regelgeving in alle gemeenten onder de loep gaat nemen. Hebben we al ons lokale beleid maximaal op orde om deze ellende aan te kunnen pakken? 

Eervol om te mogen doen én nodig.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column 240: Opdracht voor 2022 en verder

Komende donderdag is de behandeling van de ‘kadernota’. Een bijzonder moment. De kadernota is de opdracht die de gemeenteraad aan het college van burgemeester en wethouders geeft. De opdracht om daarmee, binnen de kaders, de begroting voor te bereiden.

Elk jaar is het voor alle gemeenten in Nederland een heel gedoe om al in juni te proberen om de begroting voor volgend jaar in de zwarte cijfers te houden. En elk jaar lukt dat redelijk, omdat er halverwege het jaar vaak eenmalig extra geld vanuit het Rijk komt. Lastig om met zulke onduidelijkheden een langetermijn-planning te maken.

De raad is natuurlijk de baas.

Pas als zij akkoord gaan, kan de organisatie door. Het college doet voorstellen, die ter discussie staan in een lange vergadering. Daarbij ook de plannen voor de ‘Eneco-gelden’. Het wordt bijzonder, donderdag. De eerste kadernota van dit college, en de laatste. Raar idee.

In maart 2022 al weer verkiezingen. Het is dus een uitgebreid document geworden omdat deze kadernota hét visitekaartje moet zijn.

En bijzonder omdat we voor het eerst in hele lange tijd weer fysiek vergaderen. In alle opzichten bijzonder en spannend. U kunt alle stukken lezen op de website van de gemeente. En de vergadering digitaal live bijwonen of terugkijken. 

Martijn Vroom

Burgemeester

Column 239: Uit corona

De signalen staan steeds meer op groen. Het aantal besmettingen in Krimpen neemt hard af. Vorige week hadden we opeens twee dagen achterelkaar geen gemelde besmettingen. Dat is voor het eerst in ongeveer 10 maanden. Om blij van te worden.

Steeds meer regels worden afgeschaft, waardoor het leven met de dag weer meer ‘gewoon’ gaat worden.

Als ik het goed begrijp gaan we binnenkort ook horen wanneer de anderhalve meter regel afgeschaft gaat worden. Dat maakt in een schoolgebouw, supermarkt of evenement een groot verschil. Ik moet wel zeggen dat ik er nog niet gerust op ben.  

Er is inmiddels aantoonbaar een verband tussen het verbeteren van de ziektecijfers en sterfgevallen en het aantal vaccinaties.Vaccineren helpt en werkt. Er zijn in onze regio geen mensen overleden aan de prik. Er zijn vrijwel geen heftige bijwerkingen gemeld bij de meest gebruikte vaccins. Maar het loslaten van de regels gaat wel héél hard. 

In Krimpen blijven we in bepaalde leeftijdsgroepen nogal achter met vaccineren. Opvallende groep daarbij: de veertigers. Dus ken je een veertiger, vraag er eens naar! Ook 40-minners laten zich bij ons minder vaak vaccineren dan in andere gemeenten. Vaccineren blijft een persoonlijke keus. Maar voor een veilige samenleving is het van belang dat zoveel mogelijk mensen de mouw opstropen!

Martijn Vroom

Burgemeester 

Column: de zon en de noordenwind

Het sprak me enorm aan: de parabel van de zon en de noordenwind. Zon en wind wilden bepalen wie het sterkste was.

Ze zagen iemand lopen over een landweggetje, met een dikke jas aan. De noordenwind zei: “ik ga je laten zien dat ik het sterkst ben. Die jas krijg ik zo uit!”

En hij ging waaien. Hij ging blazen. En het woei, en het stormde. Maar wat er ook gebeurde, de jas kwam niet uit. Sterker nog, de man trok de jas dichter om zich heen, en kroop er bijna in weg.

Noordenwind droop af, en baalde. Toen kon zon het proberen. De zon ging schijnen. De zon ging stralen.

De wandelaar kreeg het warm. Eerst was het lekker. 

Maar toen de zon nog meer van zichzelf liet zien, werd het wel héél warm. En toen deed wandelaar z’n jas maar uit. Noordenwind moest wel toegeven: zon had gewonnen.

Is het zo ook niet met een discussie? Denken wij niet snel dat als we maar genoeg met onze mening waaien, de ander zijn of haar jas wel uit zal doen? Werkt dat?

Of denken mensen door het te laten stormen dat de ander meer overtuigd wordt door zijn of haar mening?

Martijn Vroom

Burgemeester

Voorwoord jaarstukken 2020 International Justice Mission Nederland

Het is heel bijzonder om te ervaren dat zovelen ook in corona-tijd aan IJM gedacht hebben.

Veel partners, vrienden, relaties en onbekenden hebben hun steun aan onze missie voortgezet.

En vaak zelfs uitgebreid. We kunnen voort met het werk, daardoor.

Het was een heel bijzonder jaar. Ongekend, zo’n pandemie. Hoe onze mensen in het veld en onze mensen op kantoor zich staande hebben gehouden: petje af!

In een tijd van ‘lock-down’ zagen we hevige protesten tegen maatregelen die bedoeld zijn om een dodelijk virus in te dammen.

Er werden de vreselijkste vergelijkingen gemaakt met zwarte bladzijdes in onze geschiedenis.

Als dat al als onderdrukkend werd ervaren, dan weten wij van IJM nog wel wat verhalen te vertellen…

Ik hoop dat de komende tijd evenveel geluid klinkt tegen het onrecht dat de armen van deze wereld neer drukt. Aan ons om duidelijk te maken dat er een oplossing is.

Zoals altijd met een ramp of crisis: de meest kwetsbare mensen lopen de grootste risico’s.

Beelden uit Italië waren afschuwelijk, maar wat zich in India afspeelde, en terwijl ik dit schrijf nog steeds aan de gang is, dat is ongehoord.

Het is menselijk om bij crisissituaties eerst naar onszelf te kijken.

De vaccins worden pas gedeeld met arme landen nadat we ruim voor onszelf hebben gezorgd.

Telkens ben ik dan ook blij dat wij bij IJM niet alleen een menselijke kijk op dingen hebben.

Onze idealen komen niet uit onszelf. We zijn niet voor onszelf bezig.

Wat je als mens, als organisatie écht waard bent wordt duidelijk als mensen die je niet kent een beroep op je doen.

Je familie helpen, belangrijk. Je buren, heel goed.

Maar iemand die je niet kent?

Iemand die in een land woont waar je zelf nog nooit geweest bent?

Wat je voor de minste doet, dat doe je voor Mij.

Je kunt een streepje zetten onder ‘minste’.

Maar je kunt het ook onder ‘Mij’ zetten. 

Dat doe je voor Mij.

Martijn Vroom

Raad van Toezicht International Justice Mission Nederland

www.ijmnl.org

Column 237: Echt of nep?

Deze week is de nieuwe ‘MKB-Echt-Nep’ campagne begonnen. De gemeenten in de Politie Eenheid Rotterdam werken hierbij samen in de VeiligheidsAlliantie regio Rotterdam. Dat zijn alle gemeenten van Goeree tot Gorinchem en van Dordt tot Maassluis.

De campagne ‘MKB-Echt-Nep’ wil ondernemers helpen tegen diefstal. En wel digitale diefstal. Bij twee derde van de MKB-ondernemers wordt digitaal geprobeerd om te stelen. En 1 op de 3 pogingen slaagt ook echt. Maar liefst 20 procent van de ondernemers in onze regio is slachtoffer van cybercrime.

Uit onderzoek blijkt dat veel mensen denken ‘dat gebeurt niet bij mij’. Alsof er bij hen niks te halen valt. Maar in de hotellerie gaat het bijvoorbeeld om persoonlijke gegevens van gasten. Die zijn geld waard. En als die gestolen worden, dan ben je zuur. Want je goede naam gaat er aan, maar ook moet je veel kosten maken om alles te herstellen.

Daarom helpen we graag. Op de website staat een quizje, maar ook veel tips. Bijvoorbeeld dat je een veel langer wachtwoord moet maken dan je dacht. In Nederland hebben miljoenen (!) mensen nog 123start als wachtwoord. Het is handig om daar een zinnetje van te maken. Bijvoorbeeld “Kr1mpenIsMijnDorp” en het is al 1000 keer (echt!) minder snel te kraken. 

www.mkb.echt-nep.nl

Kijk er maar eens op…

Martijn Vroom

Cyber-Burgemeester Rotterdam-Rijnmond

Column 236: Nieuwe directeur streekmuseum

Het streekmuseum van de Krimpenerwaard staat in Krimpen aan den IJssel. Het is voor mij onduidelijk hoe die naam zo gekomen is. Hebben ‘wij’ in Krimpen bedacht: kom, we doen er eentje voor de hele polder? Of dachten ze destijds dat de buurgemeenten dan ook (meer) mee zouden betalen?

In ieder geval vind ik het een mooie plek in ons dorp. Het bewaart een belangrijk deel van onze geschiedenis. En het is er ook gewoon gezellig. Ook voor feesten en partijen. Dus zodra dat weer mag: doen! Het museum is vanaf deze week ook weer open voor bezoek. De moeite waard! Daarnaast is de tuin heerlijk, zeker met dit weer.

Met mensen die een verblijfsvergunning willen gaan we er altijd langs. Dan herkennen ze vaak veel boerderijspullen. En dat levert mooie gesprekken op. Dan leggen we hen uit dat zij nu onderdeel worden van de nieuwe geschiedenis van Krimpen. En dat ze daar hard voor moeten werken.

Het museum heeft een nieuwe directeur. Met de gemeenteraad hadden we met haar een digitale borrel. Het was echt heel leuk. Een mooie introductie van Hilde.

Dus als u denkt: wie is Hilde? Ga een keer langs. Het streekmuseum is om de hoek!

Martijn Vroom

Burgemeester

Column 235: Kunsten

Mensen die dingen maken, daar ben ik altijd van onder de indruk. Of het nou een schip is, of een mooie houten schuur. Of muziek: een koor dat samen zingt. Een viool of een jochie op een accordeon. Dit zijn zaken waar ik van kan genieten.

Zelfs als het niet mijn smaak is. Schilderijen bijvoorbeeld, de meeste vind ik lelijk. Net als muziek op de radio. Maar om iemand het te zien uitvoeren. Dat vind ik geweldig.

Het maken, het componeren van die muziek, is al helemaal fascinerend. Dat je iets in je hoofd hebt en met stippen op strepen plaatst… En dat eeuwen later iemand dit leest en er schitterende orgelmuziek van Bach klinkt. 

Ook bijzonder is dat je een melodietje opneemt op CD en dat aan de andere kant van de wereld ook een ruige tiener Enter Sandman kan spelen op een gitaar. 

Met boeken heb ik hetzelfde. Een verhaal op papier zetten, waar een wereld in zit die ik kan binnengaan. Liefst een dik boek, zodat de tocht in m’n hoofd ver en lang is.

Toch lees ik de laatste tijd graag van A.L. Snijders. Die schrijft ‘Zeer Korte Verhaaltjes’. Die zijn maximaal een pagina. Indrukwekkend in eenvoud en bijzonderheid.

Knap als je iets kan maken dat blijft!

Martijn Vroom

Burgemeester

Voorwoord veteranen-map

Sinds een aantal jaar bezoek ik – buiten coronatijd natuurlijk – elke week een veteraan. De verhalen die ik mag aanhoren zijn altijd bijzonder. Een korte versie daarvan wordt opgetekend in ons gemeentelijk kwartaalblad, magazine De Klinker. Dat gebeurt op basis van een interview dat de onvolprezen Huib Neven met de veteraan in kwestie houdt.

In een speciale map gaan we die verhalen bundelen. Een papieren uitvoering, bewaarexemplaar. Want het bewaren van bijzondere verhalen is nodig. En de verhalen van veteranen horen daar bij.

Dit schreef ik als voorwoord:

Voorwoord

De geschiedenis bestaat uit de opstelsom van verhalen. Het is heel bijzonder om een persoonlijk verhaal van iemand aan te mogen horen. Want als lezer, of als luisteraar, word je daarmee onderdeel van die geschiedenis. Namens ons land sturen we vaak mensen naar andere landen. Dichtbij of ver weg. Om hulp te bieden, om oorlog te voeren. Om te beschermen. Of om gerechtigheid te brengen.

Veteranen hebben een stukje van hun leven gegeven in dienst van vrede en veiligheid. Het is heel moeilijk om als buitenstaander te begrijpen wat dat betekent. Familie van de veteraan heeft er beter zicht op. Ook zij zijn een beetje veteraan, want vader, zoon of vrouw is een tijd naar een gevaarlijk gebied geweest. De term ‘thuisfront’ is ook heel mooi gekozen.

In veel gevallen hebben we als samenleving te weinig respect, kennis en waardering gehad voor de inzet van onze veteranen. Deels komt dat doordat we de verhalen zijn vergeten te vertellen. In Krimpen aan den IJssel zijn we daar mee bezig. Deze map is een bijzonder exemplaar, speciaal voor u.

We bundelen de opgetekende verhalen van Krimpense veteranen. Maar omdat we nog lang niet klaar zijn, komt er over een tijdje een aanvulling. De map is nog niet vol. De verhalen zijn nog niet af. De tijd staat niet stil. De wereld is niet rustig. Er is nog geen vrede overal.

Veteranen blijven nodig. Hun verhalen ook.

Martijn Vroom

Burgemeester