Column: een boom in Tirana

Een paar maanden geleden was ik als spreker te gast bij de Verenigde Naties in Geneve. Een andere spreker was de burgemeester van Tirana, de hoofdstad van Albanië. Tirana is een snelgroeiende stad, de helft van de inwoners van het hele land woont er inmiddels, al is de officiele telling dat 1 op de 6 Albanezen in de hoofdstad woont. Dat geeft direct weer dat ze een probleem hebben: geen idee wie precies waar woont, wie wel of niet een huis heeft, belasting betaalt, een auto bezit, enzovoorts.

Het is een vervuilde en arme stad. De burgemeester kwam met een plan. Hij daagde alle ouders uit om voor hun kind een boom te planten. Bij een bijzondere gelegenheid, zoals geboorte, overgang naar de middelbare school of bijvoorbeeld de 16^e verjaardag: een boom(pje). Maakt niet uit wat voor soort. En ook wáár, dat is maar losjes gereguleerd.

Dat is enorm goed opgepikt: ouders, maar ook grootouders, ooms en tantes gingen bijna met elkaar wedijveren welk kleinkind of neefje de mooiste boom kreeg. Of de meeste boompjes. Met als gevolg dat Tirana supersnel vergroend, de fijnstof meetbaar afneemt en de stad mooier wordt.

Zonder sturing of subsidie.

Inspirerend.

Martijn Vroom

Burgemeester

 

Advertenties

Column: kaarsje in het donker

Op internet zijn ze er niet over uit: van wie is “Een kaars kan duizend andere kaarsen aansteken, zonder zelf korter te branden”?

Ghandi zou het gezegd hebben, of Trotski, of Boedda. In ieder geval is helder dat dit een spreuk is die op heel veel (digitale) wandtegeltjes terug te vinden is.

Andermans geluk ontsteken, of energie, of iemand een zetje of duwtje geven de goede kant op: het hoeft niet ten koste te gaan van je eigen inzet of energie.

Een Joods gezegde lijkt hier op: “Steek één kaarsje aan in het diepe duister en het duister is niet meer donker”. Daar moet ik aan denken als alle ‘we gaan op vakantie’ berichten langs komen. Voor veel mensen is het geen vakantie. Of dat nou is omdat ze nu weken alleen zijn, alle familie of vrienden of bezoekdames ver weg. Of omdat er geen geld is.

Dan ben ik blij met het werk van Synerkri, die ook in de zomervakantie leuke dingen organiseren. En met organisaties zoals Fair Chance, die mensen op vakantie kunnen laten gaan. Maar ook met mensen die toch even bij die buuf of opa langsgaan. Eén kaarsje en het duister is – soms maar even – niet meer zo donker.

Martijn Vroom

Burgemeester

 

Column: stop heling

Sinds kort Krimpen aan den IJssel aangesloten bij het DOR. Het Digitaal Opkoop Register. Dat is een register dat opkopers ‘helpt’ om makkelijker te registreren wat ze van wie (op)kopen. En met “helpen” wordt natuurlijk ook ‘controleren’ bedoeld. In bepaalde branches, zoals oude metalen, auto’s of juwelen, gaat helaas gestolen spul om. Terwijl de meeste ondernemers te goeder trouw hun werk doen.

Het DOR vraagt legitimatie van de verkopers, dus als daar achteraf dieven tussen blijken te zitten, kunnen ze makkelijker opgespoord worden. Ook worden foto’s van de aangekochte spullen online gezet. Het is ook gekoppeld aan politiesystemen. Als na een woninginbraak bekend is welk serienummer een horloge heeft kan in het systeem gezocht worden of een ondernemer het heeft aangekocht.

Natuurlijk zijn er manieren om hier onderuit te komen, zoals doorverkopen op straat, of omsmelten van (edel)metaal. Maar dat is strafbaar. Ook is het strafbaar als de gemeente of de politie komt controleren en op de werkvloer of in de kluis liggen spullen die niet in het DOR zijn ingevoerd.

Al met al een volgende stap in het aanpakken van heling (kopen van gestolen spullen). Registreert u uw waardevolle spulletjes ook op www.stopheling.nl ? Dan kan na diefstal wellicht de buit sneller teruggevonden worden…

Martijn Vroom

Burgemeester

 

 

Column: Kaders, begroting en beschouwingen

Komende week buigt de gemeenteraad zich over de plannen voor volgend jaar.

De begroting voor 2020 en daarna komt in november in de gemeenteraad ter besluitvorming, maar sinds jaar en dag vragen Colleges van B en W’s net voor de zomer de volksvertegenwoordiging om hun mening.

Als dagelijks bestuur hebben we hiervoor een “kadernota” geschreven. Daarin staat omschreven wat we denken dat er de komende jaren moet gebeuren.

De gemeenteraad is behalve volksvertegenwoordiging (dus: ze zitten er allemaal namens u allemaal!) ook de controleur van het college.

Die controle betekent ook dat ze de richting en grenzen van het beleid mogen aangeven. Het coalitieakkoord is natuurlijk een belangrijk richtsnoer.

Maar daar staan heel wat dingen nog niet in én sinds de oplevering daarvan is er ook wel wat veranderd.

Zo staat de jeugdzorg landelijk in de rode cijfers, ook in Krimpen aan den IJssel.

En kost het milieu veel geld. Evenals de afvalinzameling en scholenbouw.

En die dossiers kunnen we niet links laten liggen. Kortom, kaders moeten worden gesteld, tekorten moeten worden gedekt.

Als opmaat voor de begroting in de herfst is er veel te kiezen .

 

Donderdag, live te volgen op krimpenaandenijssel.nl !

 

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: beetje trots oefenen

Trots kun je zijn.

In Krimpen aan den IJssel valt ons dat niet altijd mee. Trots zijn op Krimpen? Waarop dan? Hoezo dan? Zo reageren ‘echte Krimpenaren’ nogal eens. En dat, terwijl er heel wat erg bijzondere dingen in Krimpen gebeuren en gemaakt worden.

We hebben echt bijzonder goede scholen, basisonderwijs en middelbaar. We hebben heel groene lanen en straten. Het meest duurzame raadhuis van Nederland. We hebben prachtige ondernemers en familiebedrijven. We hebben een heel leuk en mooi Streekmuseum. We hebben maar liefst 14 zangkoren, die elk op hun allerbest zingen. En dan noem ik ook Concordia, de Treffers, de TCK, je kunt bezig blijven.

Onze (maritieme) maaktraditie, daar ben ik ook heel trots op. Hoeveel schepen en luxe jachten zijn er in Krimpen al van de helling gegaan? Hoeveel bruggen en off-shore bouwsels? Komende week gaan we een hyperinnovatieve riviersluis uitzwaaien. Deze segment-deur komt in Lochem in het water te liggen.

Made in Krimpen. En door bij de aanvang van het transport als gemeentebestuur aanwezig te zijn willen we ook naar Rijkswaterstaat en de ontvangende gemeente én naar de bouwers bij Hollandia uitstralen hoe trots we zijn dat dit in Krimpen gemaakt wordt.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: Verkeersbrigadiers

Bij veel basisscholen in Krimpen ligt een weg dicht langs de school. Handig, als de kinderen met de auto naar school gebracht moeten worden. Niet zo handig, als je dat per fiets of lopend wil doen. Om het veilig te maken voor kinderen om naar school te lopen liggen er her en der zebrapaden.

Een voetganger bij een zebrapad betekent dat de automobilist moet stoppen, zodat er veilig overgelopen kan worden. Op de een of andere manier is die regel ingewikkeld. Daarom hebben we in Krimpen al sinds jaar en dag mensen die op herkenbare wijze automobilisten helpen herinneren.

Met een oranje hesje en een ‘spiegelei’: even stoppen, iemand wil oversteken.

Elk jaar worden dozijnen Krimpense kinderen opgeleid tot verkeersbrigadier. En daar mogen we blij mee én om zijn. De politie, die hen wil trainen, de scholen die hier aandacht aangeven en tijd voor maken. De ouders die assistentie verlenen.

Het is natuurlijk vreemd dat die koters dit moeten doen – helaas stoppen automobilisten niet uit zichzelf. Maar dat ze het willen doen, en dat ze daarmee hun schoolgenootjes veilig houden, dat is lovenswaardig. Wist u overigens dat het negeren van hun instructies een overtreding is? Ze zijn aangesteld door de burgemeester, als verkeershandhaver.

Let dus ook daarom een beetje op…

Martijn Vroom

Burgemeester

 

 

Column: overstroming randstad

Namens Krimpen aan den IJssel zit ik in het Algemeen Bestuur van de Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond. De Veiligheidsregio gaat, heel kort gezegd, over de brandweer en de ambulancezorg. Maar ook is de Veiligheidsregio de organisatie die bijspringt als er een crisis is. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de ramp met de olie en de zwanen.

Vanuit het bestuur van onze Veiligheidsregio ben ik sinds een half jaartje portefeuillehouder ‘waterveiligheid’. Dat houdt met name in dat ik me iets meer dan anderen mag bezighouden met de vraag (kort door de bocht) ‘wat doen we als de dijken breken?’. Voor Krimpen een herkenbare realiteit: met hoog water toren de rode torens hoog boven ons dorp uit en dan weten we: we zijn weer beschermd.

Maar wat, als het water uit de hemel komt én uit zee én uit de rivieren, en dan in zo’n hoeveelheid dat we het niet meer houden met elkaar? Dat de dijken gaan drijven (denk aan Wilnis!) of de riolen spuiten in plaats van opnemen? Vaak realiseren we ons de problemen pas (en de kosten) als het zich aandient.

In de Stuurgroep Overstromingen Randstad mag ik meedenken hoe we elkaar daar op voorbereiden. En dat is – blijkt – geen sinecure!

Martijn Vroom

Burgemeester