Column: waar valt het kwartje heen

De week startte met Andre Kuipers in het Isala-theater. In een bijzonder onderhoudend optreden vertelde hij over zijn werk. Hoe hij er meer dan 30 jaar over gedaan had om uiteindelijk astronaut te worden, reiziger naar het Internationale Ruimtevaart Station, ISS. Geïnspireerd door verhalen en stripboekjes met science fiction en door foto’s van de ruimte, van de aarde en van de planeten.

Boeiend ook zijn visie op de ontwikkelingen op de aarde. Wat de mensen de aarde aandoen, met het vernietigen van de bomen, het leegvissen van de zee, het vervangen van die vissen door plastic. Dingen die je vanuit de ruimte beter begrijpt dan als je er midden in zit.

Leerzaam allemaal. Soms neemt het realiseren van een ambitie dus 30 jaar. Via m’n eerdere werk ken ik ook een kandidaat-astronaut die in dezelfde lichting zat als Kuipers, maar níet ‘mocht’. Die is nooit de ruimte in gegaan, maar had wel – bij wijze van spreken – ook 30 jaar lang die ambitie. De voorbereiding. De studie, inzet, enzovoorts.

Ambitie is dus niet altijd een kwestie van inzet maal tijd. Soms moet het kwartje ook jouw kant op vallen. Maar om te zorgen dát dat kwartje jouw kant op kán vallen…..

Precies.

 

Martijn Vroom

Burgemeester.

Advertenties

Column: goede vraag!

De donkere dagen komen er weer aan. Beetje bij beetje koudere dagen, killere sfeer; voor sommigen: hopelijk sneeuw en ijs. Als de dagen donkerder worden, gaat het ook tussen mensen minder makkelijk. Zo blijkt.

Een van de dingen die ik mezelf heb aangeleerd is om vaker dank je wel te zeggen. Als ik iets niet snap, dan vraag ik het. Je kunt het maar beter vragen, dan thuis in vertwijfeling op de bank te zitten. Toch? En dan zeggen mensen wel eens terug “o, goede vraag”. Dan zeg ik steevast “dank je wel” en opvallend: enigszins schamper of schuchter gniffelen mensen dan. Want ‘goede vraag’ was niet per se bedoeld als compliment, maar om tijd te winnen om na te denken over een antwoord.
Maar ik kies er voor om dat wel zo op te vatten.

Laatst was ik op de Justice Conference, over ‘gerechtigheid doen’. De leider van het Leger Des Heils hield een toespraak over een betere wereld, en gaf als overweging om eens te starten met het volgende. Wat als we allemaal om 14:45 (het tijdstip van haar spreken) voortaan de eerste de beste persoon die we tegenkomen een glimlach geven. Of, nog mooier, een compliment.

Gewoon om het in ons systeem te krijgen, eerst maar eens elke dag, 14:45. Of een tijdstip dat u beter schikt. Want als je een gewoonte een week of 6 dagelijks oefent komt het in je interne systeem.

Leuk idee he?
Proberen we het samen?

Martijn Vroom
Burgemeester

Column: uurtje stilzitten en je mond houden

Hoe vaak doen we dat nou?

Een uur, of soms anderhalf, stil zitten en stil zijn?

Niet vaak.

Het leven is gehaast, we hebben het druk. Of het nou met werk is, of met mantelzorgen, of met de was, de boodschappen of de koters. 

Ik begreep onlangs dat zelfs op universiteiten een docent niet lander dan 20 minuten iets mag uitleggen. Als het langer duurt, haken de studenten af. Om de 20 minuten dus over iets anders, of op een andere manier, lesgeven.

Waar leren we nou nog efkes concentreren en luisteren?

Komend weekend vieren twee belangrijke clubs in Krimpen een feest. De IJsseldijk-concerten bestaan 25 jaar. Concordia bestaat maar liefst 120 jaar… Poe hee! Dat is bijzonder en bijzonder leuk. Beide voegen heel wat (klank-)kleur toe aan het leven van veel mensen. Mensen die de muziek mogen maken en de mensen die mogen genieten als publiek. Samen muziek maken doet hele mooie vaardigheden groeien: oefenen, luisteren, harmonie zoeken, durven optreden, noem maar op.

Komend weekend vieren ze het graag met u! Kaarten zijn nog te koop. 

Leuk he? Dat er zoveel te doen is in Krimpen?

Zullen we met z’n allen gaan?

Kunnen we onszelf oefenen in luisteren en genieten.

Martijn Vroom

burgemeester 

Column: verantwoordelijk gedrag

Als je niet wil dat dieren slecht behandeld worden, koop je biologisch vlees. Als je geen dieren wil laten doodmaken voor jouw avondeten, dan kun je vegetariër worden.

En als je helemaal geen dieren tot last wil zijn, dus ook geen kaas of melk, dan kun je veganist worden.

Drie varianten eigen keuze, als je dierenwelzijn wil laten meetellen op je bord.

Als je wil dat de georganiseerde misdaad ophoudt met het verhandelen van wapens, mensen (kinderen) en drugs, dan stop je met het … o, wacht. Mensen koopt u niet.

Illegale wapens koopt u niet.

Maar drugs? Wie denkt dat ‘af en toe blowen’ of ‘gewoon een pilletje’ geen kwaad kan…

Realiseert u zich dat wellicht uw eigen kind, of u zelf, bezig is met het in stand houden van de grote internationale misdaadorganisaties? Pilletje kopen, blowtje roken, lijntje snuiven.

Geld uitgeven aan criminaliteit. Meer dan 95% van alle drugs zijn geproduceerd door professionele criminelen.

Ongeveer 1 op de 7 Nederlanders (schatting van onderzoekers) gebruikt. En ja, je kunt alles legaliseren. Maar zo lang dat niet gebeurd is, is het eenvoudig: beetje blowen staat gelijk aan geld geven aan grote criminelen.

Die ook in de wapen- en mensenhandel zitten.

Ik vind daar wel wat van.

 

Martijn Vroom

Burgemeester

 

Column: taal, best belangrijk

Taal houdt mij bezig.

Hoe je iets zegt, wat je zegt … Maar ook: wanneer zwijg je, wanneer luister je…

Sinds ik burgemeester ben probeer ik om elke dag een keertje in een gesprek op een zinnige manier de laaggeletterdheid aan de orde te stellen. Steeds meer mensen realiseren zich dat we in ons dorp 40% meer laaggeletterden hebben dan de regio. Dat is nogal wat. Dat heeft ook een economisch effect, bijvoorbeeld op het zoeken naar en vinden van werk.

Sinds ik burgemeester ben probeer ik ook om op het gemeentehuis de afkortingen uit te bannen. Wij hebben immers geen haast? We werken wel hard, eerlijk gezegd, maar je kunt beter iets meer tijd nemen en een volledige zin typen. Dus niet ‘enz.’, of ‘o.a.’, of ‘i.v.m.’, maar gewoon netjes een ‘echte’ zin. Dat leest voor de lezer veel ‘gladder’, makkelijker. Ook dat is taal.

Net als afkortingen horen jargonwoorden tot de technieken om jezelf bijzonder te maken. Door jargon te gebruiken creëer je afstand tot de ander. Daarom: op het gemeentehuis geen woorden meer als “burger” of “klant”. De overheid heeft geen klanten, de gemeente geen burgers. Wij doen het samen en voor inwoners, mensen, u, ik. Wij.

 

Martijn Vroom

Burgemeester

 

 

Column: ‘ja, maar…’

Regelmatig betrap ik mezelf er op: iemand komt met een idee, en vanzelf reageer ik met “ja, maar…”. Herkenbaar?

Ondertussen geloof ik ook dat iedereen ergens beter in is dan ik.

En ergens gaan die twee niet goed samen. Want stel je voor dat een idee van iemand anders inderdaad een heel goed idee is…

Zelf probeer ik me dus de houding aan te meten om eerst maar eens niet ‘ja, maar’ te zeggen, maar eerst een tijdje na te denken over de vraag “stel je voor dat het lukt!?”.

Veel grote maatschappelijke sprongen voorwaarts komen voort uit een heel wild idee. De meeste reacties daarom waren “ja, maar”, toch zette iemand door.

Hield iemand vol. Dat volhouden kunnen we samen makkelijker maken door niet als eerste opmerking “ja, maar…” te zeggen, maar “zo, dat klinkt interessant. Heb je ook aan x, y of z gedacht?”.

Want heel wat wilde ideeën zijn natuurlijk ook al eens eerder doordacht, dus er zijn vaak wel degelijk ‘tegenwerpingen’ te verzinnen.

Maar ideeën in een groep gooien en samen nadenken is belangrijk.

Dus dat moet gestimuleerd worden.

Mocht het mij niet lukken dat vol te houden, helpt u mij daar dan vooral bij?

Martijn Vroom

burgemeester

Column: kun je een mens kopen?

De afgelopen dagen was ik in Dallas. 

Daar ging het een weekend lang over de strijd tegen moderne slavernij.

https://www.ijm.org/liberate

Er zijn vandaag 40 miljoen slaven, waarvan 30 miljoen vrouw en de meerderheid kind. In de visserij, in de baksteen-industrie, in de sex-industrie, noem maar op.

Een ongelofelijke gedachte. Kun je op deze aardbol een mens kopen?

Of, een andere vraag van afgelopen weekend: kun je op deze wereld een mensje van een jaar oud huren voor sex via het internet?

Het antwoord is “ja”. Het is gewoon een kwestie om met een hand vol dollars naar het “juiste” land te gaan.

Sinds kort mag ik voorzitter zijn van de Nederlandse tak van een international organisatie die zich wereldwijd hiertegen verzet. Niet alleen door mensen te bevrijden, maar door de geldende lokale wetten te activeren en te gebruiken. Want het is overal ter wereld verboden om mensen in eigendom te hebben. Dus de wet klopt. Maar nu de politie en de rechters nog. 

Daar werkt International Justice Mission aan: https://www.ijm.org/our-work/ 

Zodat ooit het antwoord op de vraag niet meer ‘ja’ zal zijn.

Martijn Vroom

burgemeester