Column: taal, best belangrijk

Taal houdt mij bezig.

Hoe je iets zegt, wat je zegt … Maar ook: wanneer zwijg je, wanneer luister je…

Sinds ik burgemeester ben probeer ik om elke dag een keertje in een gesprek op een zinnige manier de laaggeletterdheid aan de orde te stellen. Steeds meer mensen realiseren zich dat we in ons dorp 40% meer laaggeletterden hebben dan de regio. Dat is nogal wat. Dat heeft ook een economisch effect, bijvoorbeeld op het zoeken naar en vinden van werk.

Sinds ik burgemeester ben probeer ik ook om op het gemeentehuis de afkortingen uit te bannen. Wij hebben immers geen haast? We werken wel hard, eerlijk gezegd, maar je kunt beter iets meer tijd nemen en een volledige zin typen. Dus niet ‘enz.’, of ‘o.a.’, of ‘i.v.m.’, maar gewoon netjes een ‘echte’ zin. Dat leest voor de lezer veel ‘gladder’, makkelijker. Ook dat is taal.

Net als afkortingen horen jargonwoorden tot de technieken om jezelf bijzonder te maken. Door jargon te gebruiken creëer je afstand tot de ander. Daarom: op het gemeentehuis geen woorden meer als “burger” of “klant”. De overheid heeft geen klanten, de gemeente geen burgers. Wij doen het samen en voor inwoners, mensen, u, ik. Wij.

 

Martijn Vroom

Burgemeester

 

 

Advertenties

Column: ‘ja, maar…’

Regelmatig betrap ik mezelf er op: iemand komt met een idee, en vanzelf reageer ik met “ja, maar…”. Herkenbaar?

Ondertussen geloof ik ook dat iedereen ergens beter in is dan ik.

En ergens gaan die twee niet goed samen. Want stel je voor dat een idee van iemand anders inderdaad een heel goed idee is…

Zelf probeer ik me dus de houding aan te meten om eerst maar eens niet ‘ja, maar’ te zeggen, maar eerst een tijdje na te denken over de vraag “stel je voor dat het lukt!?”.

Veel grote maatschappelijke sprongen voorwaarts komen voort uit een heel wild idee. De meeste reacties daarom waren “ja, maar”, toch zette iemand door.

Hield iemand vol. Dat volhouden kunnen we samen makkelijker maken door niet als eerste opmerking “ja, maar…” te zeggen, maar “zo, dat klinkt interessant. Heb je ook aan x, y of z gedacht?”.

Want heel wat wilde ideeën zijn natuurlijk ook al eens eerder doordacht, dus er zijn vaak wel degelijk ‘tegenwerpingen’ te verzinnen.

Maar ideeën in een groep gooien en samen nadenken is belangrijk.

Dus dat moet gestimuleerd worden.

Mocht het mij niet lukken dat vol te houden, helpt u mij daar dan vooral bij?

Martijn Vroom

burgemeester

Column: kun je een mens kopen?

De afgelopen dagen was ik in Dallas. 

Daar ging het een weekend lang over de strijd tegen moderne slavernij.

https://www.ijm.org/liberate

Er zijn vandaag 40 miljoen slaven, waarvan 30 miljoen vrouw en de meerderheid kind. In de visserij, in de baksteen-industrie, in de sex-industrie, noem maar op.

Een ongelofelijke gedachte. Kun je op deze aardbol een mens kopen?

Of, een andere vraag van afgelopen weekend: kun je op deze wereld een mensje van een jaar oud huren voor sex via het internet?

Het antwoord is “ja”. Het is gewoon een kwestie om met een hand vol dollars naar het “juiste” land te gaan.

Sinds kort mag ik voorzitter zijn van de Nederlandse tak van een international organisatie die zich wereldwijd hiertegen verzet. Niet alleen door mensen te bevrijden, maar door de geldende lokale wetten te activeren en te gebruiken. Want het is overal ter wereld verboden om mensen in eigendom te hebben. Dus de wet klopt. Maar nu de politie en de rechters nog. 

Daar werkt International Justice Mission aan: https://www.ijm.org/our-work/ 

Zodat ooit het antwoord op de vraag niet meer ‘ja’ zal zijn.

Martijn Vroom

burgemeester

 

Column: elders en anders

Onlangs mocht ik nadenken.

Met wat burgemeesters kwamen we bijelkaar om onderwerpen te bespreken waar een collega mee zat. Het is een serie bijeenkomsten van het Burgemeesters Genootschap.

Deze keer ging het over de nieuwe vormen van democratie. Sommigen zeggen ‘meervoudige democratie’, want de verschijningsvorm is niet meer 19e eeuws.

Toen hebben we een structuur bedacht voor de manier waarop de overheid haar dingen doet. De mensen vonden en vinden dat min of meer prima, want de dingen die ze buiten de overheid om wilden regelen, die pakten ze zelf wel op.

Veel dingen gaan gelukkig buiten de overheid om. We leven niet in Noord-Korea. Maar als overheid willen we wel betrokken blijven op het leven van mensen. Zodat we kunnen ondersteunen waar nodig. Dan is het wel belangrijk over vormen na te blijven denken.

Een van de bevindingen: ‘meervoudige democratie’ – of beter gezegd, ‘deze tijden waarin wij leven’, vragen om “elders en anders”.

Bestuurders, politici, ambtenaren moeten op andere plekken aan de slag dan het gemeentehuis. En op een andere manier werken dan ‘vroeger’.

Namelijk: in een eerdere fase van beleid-maken.

En mensen ‘van buiten’ moeten ook eerder de gemeente betrekken bij een plan.

Om maar wat te noemen…

Er is nog heel wat werk te verrichten…

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: Ons Festival!

Komende zaterdag is het weer zo ver! Ons Krimpen Festival is er weer! Het jaarlijkse festival, wederom geweldig georganiseerd door de mensen van Krimpen Presents. Allerlei kraampjes waarin onder andere de Krimpense sportverenigingen zich presenteren.

Dit jaar zal er ook een kraam zijn vanuit onze partnergemeente Kiskörös, met hun streekproducten. We hebben namelijk 25 jaar een stedenband. En daarom komt een delegatie uit Hongarije en zal ook de Hongaarse ambassadeur ons verblijden met zijn aanwezigheid. We onthullen een tegel ter herinnering aan de samenwerking en houden een symposium over de kansen van samenwerken.

Het festival duurt de hele dag. Bijzonder is ook dat de directie van de Veiligheidsregio (brandweer en ambulance) vanuit Rotterdam naar Krimpen komt om met u in gesprek te gaan over brandveiligheid. Beter worden in blussen kan haast niet, zo goed zijn ze. Maar beter worden in het voorkomen van brand, dat doen we samen. Zoekt u ze dus vooral op als u vragen heeft, of om ook uw duit in het zakje te doen.

’s Avonds komt De Kik optreden. En nog heel wat fraais meer. Kortom, het wordt geweldig. En traditiegetrouw wordt het ook nog eens prachtig weer.

Zien we elkaar dan en daar?

Martijn Vroom

Burgemeester

 

Column: drugs? Pand sluiten

De burgemeester gaat over de openbare orde en veiligheid. Dat is sinds jaar en dag het geval. Vroeger als ‘baas’ van de lokale politie, tegenwoordig is dat wat gecompliceerder.

Om de criminaliteit aan te pakken mogen burgemeesters sinds een paar jaar steeds meer. Maar niet als straffer, of als rechter of politieagent, maar als bestuurder.

Dus maatregelen mogen niet als straf worden opgelegd. Maar om de samenleving te beschermen en om de orde te herstellen.

Niet via het strafrecht, maar via het bestuursrecht.

Voor strafrecht zijn heel wat meer bewijzen en procedures nodig, voordat je de ‘straf’ kunt uitvoeren.

Voor het bestuursrecht is dat allemaal een stuk minder zwaar opgetuigd.

Een rapportage van de politie is meestal al voldoende.

Zo heb ik van de week beleid vastgesteld wat regelt dat een woning voor (minimaal) zes maanden gesloten wordt, zodra er daar drugs worden gevonden. Huur of koop maakt niet uit.

En niet per se grote hoeveelheden: als er meer dan 5 gram ‘soft’drugs, of 5 ml., of 2 (of meer) pillen, of een half gram harddrugs worden aangetroffen, kan hiertoe al besloten worden.

Ik zou zeggen: ouders, pas op. Een “kleine” hoeveelheid is dus voldoende.

Als het uw kind is, is het uw huis.

En dus uw verantwoordelijkheid.

 

Martijn Vroom

Burgemeester

 

 

Column: de randen van de akker

Regelmatig krijg ik verzoeken van mensen die “de burgemeester willen spreken”. Of komen die berichten binnen bij het Krimpens Contact Centrum, of bij de balie.

Vaak gaat het dan om mensen die al een tijd met een probleem zitten, maar er niet verder mee komen. Bijvoorbeeld omdat er geen goede oplossing te vinden is, of omdat het afhandelen van het probleem lang duurt.

Ergens is het dan mooi dat mensen denken (hopen) dat de burgemeester het wél. Want meestal als iets mij lukt, komt dat doordat er hele goede mensen voor mij werken.

Maar toch.

Regelmatig zitten er tussen die verzoeken mensen die echt een aandoenlijk probleem hebben. Die niet meer weten wat ze zouden kunnen. Voor die mensen, en mensen die echt graag even de burgemeester willen spreken, bewaar ik voortaan de randen van de dag. Een stukje in m’n agenda, speciaal voor ‘dat soort gesprekjes’. Korte gesprekken, dat wel. Want we lossen de dingen niet ter plekke op. Zoals in Bijbelse tijden tijdens het oogsten de randen van de akkers voor de zwakkeren uit de samenleving werden gereserveerd, zo zal ik in m’n agenda tijd inruimen voor mensen die echt niet zelf uitkomen.

Bij wijze van proef, eerst maar eens een jaartje.

Martijn Vroom

Burgemeester