Column: Jubilea

Een van de leukere dingen om te doen als burgemeester is het bezoeken van echtparen die 60, 65, 70 of – heel soms – zelfs 75 jaar getrouwd zijn. Ook bezoeken we als college mensen die 95 worden, of 100 en daarna ieder jaar. Het gemeentebestuur vertegenwoordigt de gemeenschap in het overbrengen van de felicitaties.

Uiteraard vragen we eerst aan henzelf, of aan de kinderen, of het op prijs gesteld wordt dat we langskomen. Dat is in toenemende mate niet het geval. Verrassend, vind ik dat zelf wel. Slechts de helft van de mensen ziet het zitten om de burgemeester of de locoburgemeester langs te krijgen met bloemen en een cadeautje. 

Dat is natuurlijk helemaal prima, want het gaat niet om ons. Maar als het wél doorgaat is het eigenlijk elke keer een leerzame ontmoeting. Ieder levensverhaal is boeiend. Zeker ook de verhalen hoe men elkaar ontmoet heeft destijds. Maar ook de levenswandel wat werk en wonen betreft.

Daarom is het zo zuur dat de bezoeken nu allemaal digitaal moeten. Langs gaan bij de mensen is vele malen leuker en levert veel leukere en/of inhoudsvollere gesprekken op. Maar ja. Dat komt wel weer.

En wellicht is er “later na corona” nog wat in te halen.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: Zijn wij er wel, voor hen?

De vraag waarom er een overheid is, is een ingewikkelde vraag. Tijdens mijn studie aan een Canadees instituut in Toronto, hield ik mij indringend met deze vraag bezig.

Is het de rol van de overheid om te remmen wat er mis gaat? Of is het de rol van de overheid om het goede in de samenleving te brengen? Of is de overheid een loket waar zaken, zoals collectieve veiligheid en paspoorten, geregeld worden die we niet voor onszelf willen of kunnen regelen? 

Eén ding staat voor mij als een paal boven water: mensen die niet voldoende voor zichzelf kunnen zorgen verdienen hulp. Als zij geen mensen naast zich hebben die hen helpen kunnen (kunnen is helaas niet altijd gelijk aan willen…), dan is de overheid een belangrijke taak toebedeeld.

Schulden inlossen, leren lezen, gezond leven, veilig over straat kunnen, samen zijn met medemensen, wegblijven van lachgas, cocaïne of gokken. Dit zijn zaken waarbij de meeste mensen geen hulp nodig hebben. Een klein deel heeft dat wél nodig. Is dit het geval, dan moeten we er ook voor ze zijn. In eerste aanleg als maatschappij. In tweede aanleg als overheid.

En zijn we er dan ook? 

Martijn Vroom 

Burgemeester

Column: Levenslicht en struikelstenen

27 januari van dit jaar was het 75 jaar geleden dat vernietigingskamp Auschwitz bevrijd werd. Een horrorlocatie waar de soldaten die voor de poort stonden met hun ogen en hoofd niet bij konden.

Bijzonder cynisch: de kampen vielen tijdens het naziregime onder het ministerie van Economische Zaken. Want er moest geld verdiend worden voor de oorlogsmachine. Dus de bezittingen van de gevangenen werden verkocht, dwangarbeid was de norm en gouden kiezen en kleding werden geroofd. Op grote schaal werden vervolgens mannen, vrouwen en kinderen vermoord.

Ook vanuit Krimpen werden mensen slachtoffer van deze praktijken. Joodse Krimpenaren die werden afgevoerd, vaak na verraad door hun dorpsgenoten. Ereburger Ben van Veen hield over deze slachtoffers een mooie, ontroerende toespraak tijdens de herdenking en aanlichting van het Auschwitz-monument.

Dat blauwe licht, wellicht weet u de foto nog. Dat kunstwerk “Levenslicht” van Daan Roosegaarde gaan we een permanente plek geven in de buurt van het Raadhuis. Met het verhaal van Ben erbij. De namen van de slachtoffers komen in struikelstenen in het trottoir bij de huizen waar ze woonden. Zodat we er altijd aan herinnerd zullen blijven.  

Dat we er even stil bij staan.

Want vergeten mogen we het niet.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: Terug van weggeweest

Er was een aantal weken waarin de cijfers heel gunstig waren. Corona was bijna weg. Nadat de maatregelen versoepeld werden, namen ‘we’ het ook met de bestaande regels niet meer zo nauw.

Met als gevolg dat corona gewoon weer terug is van weggeweest.

Veel mensen hebben de zomervakantie anders beleefd dan voorgaande jaren. Want na maanden van thuisblijven, vierdenvelen ook de vakantie thuis of dichtbij. Althans, beelden van de stranden en meertjes waren hét nieuws van de dag. Overvol en superdruk.

En dat zien we terug in de cijfers. Het aantal mensen dat corona krijgt, ook in Krimpen, stijgt gestaag.

De leeftijd van die mensen daalt gestaag: steeds meer jonge mensen lopen het virus op.

Uit de ziekenhuizen en wetenschap blijkt al langer dat de gevolgen heftiger zijn dan bij de griep. Langdurige effecten op de conditie en ademhaling, bijvoorbeeld.

Heel veel mensen die corona hebben gehad hebben maanden nodig om weer een beetje op hun oude peil te komen. 

Kortom: afstand houden, handen wassen en bij klachten laten testen. 

Het is niet ingewikkeld. En eigenlijk ook niet heel moeilijk. 

Vervelend, dat is het wel. 

Volhouden, zodat we (ook) deze golf terugduwen naar nul.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: Afsluiten en omrijden

De komende jaren wordt het een van dé gespreksonderwerpen in de regio. De files en de afsluitingen. Vanaf deze week is de afsluiting bij de ‘kleine kruising’, de Nieuwe Tiendweg en de Van Ostadelaan. Daar moeten dingen gebeuren op een diepte dat het niet kan dat we een deeltje om en om open houden.

Kortom, rood kruis.

Daarna volgt een hele serie afsluitingen die vaak een wegvak of een rijbaan afsluiten. Zo gaat de bus- en vrachtwagenbaan oostzijde van de Grote Kruising er af.

De kwetsbaarheid van het verkeer in en om Krimpen haalde de afgelopen maanden vaak het landelijke nieuws. Maar met de aanstaande afsluitingen gaan we pas écht wat meemaken.

De doorsteek tussen de Lekdijk en de N210 is jammer genoeg niet geasfalteerd. Dat betekent dat het omrij-verkeer deels door de kern van Krimpen aan de Lek zal rijden. Althans, het verkeer naar en van de Stormpolder. We gaan het meemaken.

De inschatting is dat we bij tijd en wijle files tot voorbij de Breeka gaan beleven. Dat is nogal wat. En dat alles om – uiteindelijk! – over een paar jaar een véél betere doorstroming te hebben. 

Kijk vooral regelmatig op www.degrotekruising.nl

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: Samenwerken in de metropool

Al vaker schreef ik over de noodzaak om als gemeente Krimpen aan den IJssel samen te werken. Samenwerken met de mensen in het dorp, met de organisaties, de werkgevers en verenigingen. Maar ook is samenwerking met andere overheden van cruciaal belang.

Voor het werk aan de dijken doen we dit samen met hethoogheemraadschap. Voor het werk aan de algeracorridor, de N210, zijn we afhankelijk van provincie en buurgemeenten.

Voor Krimpen is de samenwerking in de metropoolregio van wezenlijk belang. Zowel op het gebied van bereikbaarheid alsook van de economie. Maar de metropoolregio is zó groot, dat alle projecten samen een hele waslijst oplevert die niet altijd overzichtelijk is. 

Mede daarom komt er per deze week een nieuwe commissie die de voortgang van ‘subregionale’ initiatieven (zoals bij ons de algeracorridor) gaat bewaken.

Samen met onder meer de burgemeesters van Wassenaar, Westland, Hellevoetsluis en Nissewaard mag ik daar ook in zitten. Samenwerken is belangrijk en niet alles hoeft altijd gelijk verdeeld te worden. De balans en voldoende aandacht voor de verschillende projecten is namelijk van groter belang.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: Nieuwe ploeg

Precies twee jaar geleden trad een lokale politieke coalitie aan met een samenstelling die zich in Krimpen nog niet eerder had voorgedaan. De totstandkoming ervan ging niet over één nacht ijs. Na de verkiezingen in maart 2018 kwam het nieuwe college in juni tot stand.

Voortvarend werd een flink aantal dossiers opgepakt. Het opstarten van iets nieuws, of het significant verleggen van de koers, dat kost tijd. Het ‘oogsten’ van succes laat dan even op zich wachten. Voor de mensen die zich daar hard voor gemaakt hebben is het dan niet leuk om de dossiers niet tot het einde te mogen ‘doen’.

Helaas kwam er een voortijdig eind aan. Meer dan een half jaar geleden viel de Krimpensecoalitie. Mede door Corona nam het vormen van een nieuwe coalitie een hele tijd, maar komende donderdag is het zo ver. Een nieuwe ploeg.

Het tij hebben we als gemeente niet mee: financieel staat ook Krimpen er niet best bij. Mede daarom zijn de algemene beschouwingen op donderdag 9 juli erg belangrijk. Het oude college heeft een goede en belangwekkende kadernota opgesteld. 

De raad als geheel is nu aan zet, meer dan ooit. 

Spannend. 

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: Waar maakt u zich boos om?

Deze tijd worden we nadrukkelijker dan ooit gewezen op racisme en de opstelling die de westerse maatschappij heeft ten aanzien van niet-witte mensen. En dan vaak de wedervraag: ja maar, dit of dat probleem dan?

En dat is zowel een verkeerde, als een terechte vraag.

Mensen anders behandelen (bewust of onbewust) vanwege hun huidskleur of geboorteland, dat is fout. Om mensen hier tegen te beschermen, zijn er gelukkig wetten.

Ondertussen mag de vraag óók gesteld worden: waarom zijn we niet net zo boos over de arbeidsomstandigheden in Qatar? Slavernij in India?

Buurten in Krimpen waar 1 op de 6 gezinnen in armoede leven?

Het anti-homo geweld en gescheld bij de voetbal?

De schrijnende omstandigheden in de weeshuizen in de Oekraïne, Roemenië?

De christenvervolgingen in Eritrea, Noord-Korea, Saoedi-Arabië?

De moslimvervolgingen in Myanmar?

Het verdwijnen van de natuur, de vogels in de Krimpenerwaard door stikstof?

Het doodgaan van jongeren door lachgas-ongelukken?

Allemaal zaken om u terecht boos over te maken. En u in te spannen voor het beëindigen ervan. De ene zaak is u misschien nader aan het hart dan de andere.

Misschien goed om andere mensen eens te vragen: “waar maakt u zich nou echt boos en druk om?”

“En wat doet u er zelf dan aan?”

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: Onze taal

Sinds het zien van de geweldige film ‘The Professor and themadman’ ben ik er wel uit. De discussie of taal is wat het nu is, of dat het ook de woorden van morgen zijn. Anders gezegd: is taal statisch en moet de zuiverheid beschermd worden? Of is taal dynamisch en tellen nieuwe woorden en zegswijzen ook als ‘goed’? Het is – vind ik – het laatste.

En daarmee is onze jarenlange twist thuis wat mij betreft afgerond. De uitdrukking ‘achteraf kijk je een koe in de kont’ is gewoon (echt) Nederlands.

Een uitdrukking die Kamerleden niet kennen, getuige het debat over de Dam-demo. En ook de duizenden ‘experts’ die alles achteraf beter weten dan Rutte en De Jonge en het RIVM kennen ‘m niet.

De toepassing van deze zegswijze is: achteraf hebben wij makkelijk praten. Want om op het moment zelf precies ALLEEN MAAR de goede dingen te doen….dat gebeurt niet vaak.

Overigens zou de uitdrukking ‘de beste stuurlui staan aan wal’ tegenwoordig wellicht kunnen luiden ‘de beste stuurlui hangen op de bank en zitten op Facebook’.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: driehoeken

De burgemeester heeft twee driehoeken. De ene ziet toe op de openbare orde en veiligheid. De andere is het overleg met de gemeentesecretaris en de griffier.

De gemeentesecretaris is adviseur en secretaris van burgemeester en wethouders en leidinggevende van de ambtelijke organisatie. De griffier is de secretaris van de gemeenteraad. Deze zorgt er voor dat de raadsvergaderingen de besluiten goed genomen worden. Of de raad de juiste, en voldoende, informatie krijgt. Logisch dat de afstemming tussen deze drie personen (de burgemeester als voorzitter College en gemeenteraad en de twee secretarissen) van belang is. In Krimpen gaat dat goed, gelukkig.

Mijn andere driehoek is die van de openbare orde. Het Openbaar Ministerie, de politie en de burgemeester overleggen op gezette tijden de situatie in Krimpen. Het OM stuurt bijvoorbeeld de recherche aan en brengt zaken voor de rechter. Het idee van de wetgever was dat dit afstemmingsoverleg wekelijks zou gebeuren.

Helaas.

Het regulier overleg van deze driehoek is in de praktijk 1x per jaar. Plus de keren dat er directe aanleiding is. Onze gebiedsofficier is een goeie, gelukkig. We proberen het beste er van te maken. Maar met zo weinig regulier contact leer je een dorp en al haar boefjes natuurlijk niet echt kennen.

En dat is spijtig.

Martin Vroom

Burgemeester