Beste mensen!
Wat goed dat u allemaal gekomen bent! Namens het gemeentebestuur mag ik u hartelijk welkom heten op deze receptie.
We zijn vandaag samengekomen om elkaar het beste te wensen voor het nieuwe jaar.
Het afgelopen jaar is er veel gebeurd, u ziet daarvan wat foto’s
langskomen. Een heleboel mooie resultaten en activiteiten.
Maar 2019 was voor de gemeente ook een lastig jaar.
Financieel is het ingewikkeld geworden: het Rijk betaalt niet voldoende voor de diensten die wij leveren. Dus moeten wij botje bij botje leggen en harde keuzes maken in de begroting.
Het is gelukt, maar bijvoorbeeld het feit dat zelfs de Vereniging van Nederlandse Gemeenten niet door had dat het rijksbudget voor de nieuwe aanpak verwarde personen nog geen 40% is van de kosten die wij ook als Krimpen moeten maken, stemt me niet vrolijk.
Alleen al de ICT kosten blijken 100% hoger te zijn, terwijl Vereniging van Nederlandse Gemeenten en het ministerie dachten dat we dat als gemeenten zelf wel konden dragen.
En dat kan natuurlijk ook wel, maar wel ten koste van andere dingen die OOK moeten gebeuren.
Op een vorige nieuwjaarsreceptie sprak ik eerder al eens harde woorden over de drugshandel en het middelengebruik in Krimpen. Heel jonge tieners die verschrikkelijke dingen uithaalden. Het afgelopen jaar hebben we hard gewerkt aan de aanpak, die zowel preventie als handhaving in zich heeft.
Voorkomen is altijd beter dan genezen, maar heel blij ben ik met de grote aandacht die dit onderwerp nu in Krimpen krijgt van de politie en het Openbaar Ministerie.
Ons politieteam heeft er de meeste politie-agenten bij gekregen van alle teams in de Randstad. Dat is bijzonder.
Maar ja, door alle bezuinigingen zijn de tekorten bij de politie nog veel te groot. De werkdruk bij het Openbaar Ministerie, bij de jeugdzorg, bij de reclassering, het is niet normaal. En daar hebben we in Krimpen allemaal heel veel last van. Het is natuurlijk extra zuur dat de rijksoverheid gewoon geld over houdt.
Des te blijer ben ik dus met de aanstelling van een speciale jeugdagent, die ontzettend goed werk aan het doen is bij ons op straat.
Oud en nieuw is goed verlopen. Zoals altijd hadden we al vanaf begin november last van vuurwerk en was het zelfs na 1 januari nog niet op. Maar de hulpdiensten konden gewoon hun werk doen, er is wel wat vernield maar niet zoveel als “normaal” op deze bijzondere nacht.
Overigens, hoe erg is het met ons gesteld als er blijkbaar een ‘normaal’-norm is voor het vernielen van spullen die we met elkaar uit belastinggeld hebben gekocht, zoals rioolputten, bushokjes en verkeersborden? Het gaat wel om meer dan 15.000 euro…
Komend jaar wordt in veel opzichten een bijzonder jaar.
We gaan 75 jaar bevrijding vieren, zowel Nederland als Nederlands-Indië. Het ene doen we in mei, het andere in augustus. Het zal een van de laatste kroonjaren zijn die we nog met de oorlogsgeneratie kunnen meemaken. De vrijheid die volgde na de Tweede Wereldoorlog is niet vanzelfsprekend. Met lessen op school en herinneringen geven we vrijheid door. Dat moeten we blijven doen. Ik ben erg blij met de inzet van Synerkri, het Streekmuseum en alle andere partners waarmee we dat samen doen.
Aan het eind van de maand herdenken we in heel Nederland de holocaust met een prachtig lichtkunstwerk van Daan Roosegaarde: het zogenoemde ‘levenslicht’.
In heel Nederland, dus ook in Krimpen, zijn de verlichte stenen in tal van steden te zien, om zo één groot baken te vormen. Alle gemeenten waar mensen zijn afgevoerd en vermoord omdat ze Joods waren, of omdat men dat over hen verteld had, doen mee. Dat is een van de bijzonderheden dit jaar in ons dorp. En er volgen er meer, zoals op 5 mei met een bevrijdingsfeest en een maaltijd waarmee we symboliseren dat samen eten een groot goed is.
We zullen verderop in het jaar ook stil staan bij het feit dat goed en fout achteraf makkelijker praten is, dan als je er middenin zit. Op de website van SS-kamp Vught is bijvoorbeeld te lezen dat daar in ieder geval één Krimpenaar is vermoord, omdat het Krimpens gemeentebestuur hem heeft verraden. Hoe, wat, waarom? Daarover wellicht later meer.
Er staat nog veel meer te gebeuren komend jaar.
De sanering van het Stormpolder-dijk terrein gaat eindelijk starten. Iets waar we heel erg lang naar uitgekeken hebben.
De aanpak grote kruising is gestart, zodat we binnenkort voort kunnen met de aanpak Algera-corridor. Ook een onderwerp waar jarenlang over gepraat is en nu concreet wordt. Toen de brug net neergelegd was, werd Krimpen gefeliciteerd door de burgemeester van Rotterdam met de hartelijke gelukswens: welkom in de Randstad. Nou, dat hebben we geweten… elke dag doen we ons best om massaal ons over de brug te wurmen om die randstad in te komen. Het is nu dus zaak om die 90 miljoen euro die we hiervoor krijgen zo goed mogelijk in te zetten.
Verder;
Winkelcentrum De Korf vordert gestaag en de plannen voor de andere winkelcentra beginnen steeds meer vorm te krijgen. Ergens dit jaar gaan we horen of de nieuwe onderzeeboten inderdaad in Krimpen gebouwd mogen gaan worden en kunnen we wellicht stappen zetten op het Van Duyvendijk terrein.
Kortom, heel veel dingen om naar uit te kijken.
Om een Krimpense samenleving te kunnen zijn en blijven moeten we bovenal met elkaar samen leven. Dat doen we niet door de verschillen aan te scherpen, maar door in gesprek te gaan met elkaar.
Het is een verrijking om in gesprek te gaan met mensen die anders denken.
Om elkaar te leren kennen en waarderen, om overeenkomsten te ontdekken en verschillen te respecteren.
Samen leven vraagt ruimte en begrip voor elkaars achtergrond en waardering voor ieders toegevoegde waarde.
Dat betekent bovenal dat we open blijven staan voor elkaar en naar elkaar willen luisteren. Zolang wij met elkaar in gesprek blijven, kunnen we verschillen overbruggen. Dat er verschillende opvattingen bestaan geeft kleur aan onze samenleving.
Dat we al die verschillen gebruiken om tot een beter resultaat te komen geeft meerwaarde.
Maar op de momenten dat we vervolgens op onszelf teruggeworpen worden, slaat de twijfel toe.
De koning wees erop in zijn kersttoespraak dat er in een periode van rust – zoals de kerstvakantie kan zijn – vragen en twijfels naar boven komen:
“ ‘Doe ik het wel goed?’ ‘Maak ik de juiste keuzes?’ ‘Ben ik wel echt gelukkig?’
Dat streven naar geluk is mooi, maar het mag geen obsessie worden.
Ook verdriet mag er zijn. Ook twijfels en gevoelens van eenzaamheid mogen er zijn. Ook mislukkingen en tegenslagen horen bij het leven.
In de jacht naar geluk en succes kunnen we onszelf soms voorbij lopen. We willen als vrije mensen het beste uit het leven halen, en verwijten het onszelf als dat niet lukt. We spiegelen ons aan anderen, leggen de lat hoog en presenteren graag een perfecte versie van onszelf aan de buitenwereld. Alsof er een taboe rust op onzekerheid en tekortkomingen.
Maar niemand is perfect.
Gelukkig maar.” (einde citaat)
Geld verdienen, spullen verzamelen, carrière najagen. Het zijn dingen die we allemaal begrijpen. Maar hebben die zaken nou echt impact op onszelf en op onze omgeving?
Ik denk dat er dingen zijn die groter zijn.
Wat je voor een ander doet, die jou nodig heeft, dát heeft een blijvende impact. Wist u dat er 165 kinderen zijn in dit dorp, die op of onder de armoede-grens leven? En dan mogen we onszelf als gemeenschap gelukkig prijzen met een organisatie als Fair Chance, die mooie dingen voor deze kinderen doet. Net als de Kringloop, die elk jaar zo ontzettend veel geld weggeeft aan lokale goede doelen. En de kerken, die onnoembaar veel mensen helpen, binnen en buiten de kerk. En de Lions, de Rotary, de stichting Vrienden-van. En op uitdrukkelijk verzoek van haar voorzitter noem ik ook de Stichting Leergeld, die ook in Krimpen haar goede werk doet.
Knuffels voor zieke kinderen,
Winterjassen voor mensen in de kou. Voor mensen die best veel spullen hebben een aardig gebaar. Voor mensen die heel weinig hebben en zoiets mogen ontvangen, van levensbelang. Niet alleen vanwege de jas, maar ook dat een ander mens hen ziet staan.
Laten we zo aan onze medemens laten zien dat we hen zien staan.
De majesteit zei al:
“Geluk zit in onze verbondenheid met anderen.
Laten we elkaar daarom niet loslaten.
Laten we naar elkaar luisteren en begrip tonen.
Laten we elkaar troosten en moed geven. Met een luisterend oor, een uitgestoken hand of een arm om de schouder geven we elkaar het mooiste geschenk dat een mens aan een mens kan geven”, aldus de Koning op Eerste Kerstdag.
Arthur, wil jij misschien even vertellen hoe wij op een eenvoudige manier kunnen bijdragen aan bijvoorbeeld die jassen-actie?
En als ik het goed begrijp doe je ook dingen voor de Cliniclowns, de Cruyff foundation, de Vrienden van het Sophia Kinderziekenhuis en voor “Spieren voor Spieren”? En met de Stichting Blije Gift?
Als je een bekende ontmoet, noem je hem of haar altijd Grote Vriend. Wat is dat, die stichting Grote Vriend?
En daarom: Krimpenaar van het Jaar, De Guldemont oorkonde.
(Felicitatie en uitreiking oorkonde).
Voor iedereen een goed en gezond 2020 en mag ik u allen uitnodigen voor een drankje en hapje in de foyer?
