Column: ook in het nieuwe jaar

Van de redactie van Het Kontakt is het natuurlijk geweldig dat ik elke week “mijn” 200 woorden mag inleveren en het dan een column noemen.

Het geeft mij een mooie plek om af en toe wat gedachten met u te delen.

Het komende jaar zal ik in mijn columns vaker stil staan bij mijn werk als burgemeester. Het jaar 2019 heeft voor mij een aantal nieuwe dingen in petto.

In dit vierde jaar als burgemeester mag ik lid zijn van het Dagelijks Bestuur van de Metropoolregio Rotterdam Den Haag (MRDH), samen met de burgemeesters van Rotterdam, Den Haag, Delft en Rijswijk. De MRDH is hét lobby-platform voor betere bereikbaarheid van Krimpen en de Krimpenerwaard. In 2019 moet er een principe-keuze gemaakt worden voor de locatie van ‘een’ tweede brug. Spannend dus! 

Ook ben ik sinds kort namens de Veiligheidsregio Rotterdam Rijnmond de portefeuillehouder ‘waterveiligheid’. Onder meer mag ik zitting hebben aan een overlegtafel wat we te doen hebben als de Randstad onderloopt.

Vroeger riepen we dan: “de dijken omhoog!”.

Maar nu weten we dat minstens zoveel gevaar uit de lucht komt vallen. De dijken werken dan als badkuip. Kortom…

Wordt vervolgd.

 

Martijn Vroom

Burgemeester

Advertenties

Column: 2019

Een jaar zonder gedoe.

Een jaar zonder ziekte. Een jaar zonder boze mensen.

En zonder ontevreden mensen. En zonder ruzie. Een jaar zonder bitterheid. En zonder eenzaamheid. En een jaar zonder files.

Een jaar zonder honger. En zonder armoede. Zonder vluchtelingen. Zonder oorlog. Een jaar zonder negatieve dingen.

Zoiets wensen we elkaar allemaal toe.

De meeste van deze dingen kunnen we ook andersom zeggen. Ik wens u een jaar vol leuke dingen. Een jaar vol gezondheid. Vol blije mensen. Met tevreden mensen. Met gezellige gesprekken. Met gelukzaligheid. Met ontmoetingen die de moeite waard zijn. Met rust in hoofden en op de wegen. Met voldoende eten en spullen voor ieder mens. Met vrede overal. En positieve gedachten.

Veel van deze activiteiten en gebeurtenissen hebben we samen in de hand. Voldoende spullen en eten voor iedereen bijvoorbeeld.

Vele druppels maken de emmers vol.

Gezelligheid breng je zelf naar mensen die dat nodig hebben. Eenzaamheid bestrijd je door er iets aan te doen. Ook als je zelf die eenzame bent.

Er is voldoende ellende in de wereld waar we weinig aan kunnen doen. En weinig is genoeg, om daar dan maar mee te beginnen.

Er ligt een heel jaar voor ons.

Aan de slag!

Martijn Vroom

Burgemeester.

Column: willekeurige bezoeken

Deze maand bracht ik m’n honderdste ‘willekeurige uitnodigingsbrief’ langs.

Iets meer dan anderhalf jaar ben ik begonnen met mezelf uitnodigen op willekeurige adressen.

De eerste anderhalf dat ik burgemeester was, kwam ik er achter dat ik met name mensen sprak waar iets bijzonders mee was.

Omdat ze 95 of 100 werden, of 60 of 65 jaar getrouwd zijn. Of omdat ze naar het gemeentehuis gekomen waren met een klacht of een wanhoopskreet.

Dat zijn allemaal waardevolle ontmoetingen.

Maar, zo vroeg ik mij af, hoe kom ik nou in gesprek met ‘gewone’ mensen die niks te vieren of te klagen hebben.

Uiteindelijk is ‘die groep’ het grootst, in Krimpen.

Dus op de fiets gestapt met een stapeltje brieven en ze in willekeurige brievenbussen gedaan.

Vijf minuten in een wijk fietsen, afstappen als de timer gaat, de tweede deur aan de overkant.

“Hallo, ik ben Martijn Vroom, ik ben uw burgemeester, mag ik eens langskomen?”.

Met een fotootje erbij, want je moet niet voor zomaar iedereen de deur open doen.

Ondertussen ben ik gewoon doorgegaan met de andere bezoeken, inclusief mijn maandelijks meelopen met een ondernemer en huisbezoeken aan veteranen.

Op een google-kaartje houd ik bij waar ik al een brief in de bus heb gedaan, zodat ik uiteindelijk op een mooie spreiding over heel ons dorp kom.

Ongeveer 5 per maand en nu dus 100 stuks ‘uitgedeeld’. Daarvan hebben 17 mensen gereageerd. Sommigen nodigden hun buren uit. Sommigen kende ik toch al.

Sommigen dachten dat ik toch expres hún huis had uitgekozen.

Dat was elke keer onjuist. Ik kijk niet eens op het naambordje, als ik de brief in de bus doe.

Hoe willekeuriger, hoe leuker de kennismaking.

Ik ga er voorlopig nog wel even mee door.

En als 1 op de 6 Krimpenaren dat ook doet, vind ik dat een mooi aantal.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: licht brengen

Het Ouderenfonds had een mooie actie. Voor mensen die eenzaam zijn, is december een moeilijke maand.

De dagen worden toch al korter, wat minder daglicht geeft en dan zijn er ook nog al die gezellige feestdagen. Velen van ons vieren die met familie of vrienden.

Maar ja, als je alleen bent…

Het Ouderenfonds had, samen met PostNL een leuke actie: tot halverwege vorige week mocht je een kerstkaart inleveren, met een aardige boodschap voor een eenzame ouderen. Die actie is dus afgelopen wanneer u dit leest, maar het blijft natuurlijk een geweldig idee.

Maar alleen-zijn of eenzaamheid is niet leeftijd-gebonden. En niet alleen mensen die alleen of eenzaam zijn vinden het leuk om een kaartje te krijgen. Dus, wat dacht u er van? Zullen we allemaal 1 kaartje in de bus doen bij iemand die we niet kennen? Met een wens voor de feestdagen, of een groet voor het nieuwe jaar?

Gewoon verderop in de straat, of willekeurig een brievenbus in Het Facet, Crimpenersteyn of kiest u zelf maar.

Brengen we allemaal een klein beetje licht in een huis wat we (nog?) niet kennen. Lijkt mij leuk!

Martijn Vroom

Burgemeester

 

Column: preppers

Er bestaan speciale websites voor, waar je alles in 1x kunt bestellen. Voor als je je aan het voorbereiden gaat op een ramp. Dan koop je een rugzak, of waterdichte ton, vol met van alles en nog wat.

En dan kun je ook nog kiezen uit allerlei niveaus, ‘beginner’ tot ‘veteraan’. Althans, zo komt het op mij over. En dan heb je allerlei spulletjes en dingen om de eerstvolgende ramp zó te overleven dat je het uithoudt tot er hulp komt.

Bij ‘ramp’ denken we in Krimpen, in de Randstad, al snel aan overstromingen. Dijkdoorbraken. Maar vooral aan rampen in de zin van crisissen. Lopen we dat risico echt? Hoe groot is die kans? Vorig weekend ging heel plots de kering dicht.

Het stuwende zeewater was sterker dan voorzien, dus plots gloeiden de torens rood. En hoe groot is de kans op langdurige stroomstoring? Is dat een ramp? Als de telefonie, internet, verwarming, stoplichten, liften voor meerdere dagen uitvallen? De wc het niet meer doet en de riolen leeglopen op straat?

En de noodaggregaten nodig zijn voor overheidsdiensten?

Weet u of u het dorp kunt verlaten? In de file? Wist u dat het noodplan is dat ‘we’ met z’n allen ‘verticaal evacueren’? Een duur woord voor: ga maar efkes op zolder zitten een tijdje.

Op ‘overstroomik.nl’ ziet u hoe hoog het water in uw straat komt.

Bij mijn huis is dat 3.5 meter, bij een dijkdoorbraak.

Dat is echt meer dan 1 trap op…

Martijn Vroom

Burgemeester

*) ‘preppers’ komt van ‘prepared’, ‘voorbereid’

Column: resumerend

Gekozen burgemeester dus. Al eerder schreef ik er iets over. Tot slot dan, voorlopig. Behalve dat de invoering van de gekozen burgemeester de facto de wethouders degradeert tot hulp-burgemeesters, de burgemeester voortaan alle pers-waardige optredens zelf gaat doen, de raad voortaan zelf een voorzitter moet kiezen, het stembureau onder iemand anders zal vallen, is er nog wel wat meer te regelen voordat het zover is.

Wat te denken van de rol die de burgemeester heeft bij – deels geheime – politiezaken ? Mag het Openbaar Ministerie dezelfde informatie delen met een onafhankelijke, door de kroon benoemde burgemeester als met een politiek-afgevaardigde burgemeester ? Blijft de gekozen burgemeester nog steeds de eindverantwoordelijke voor de bestuurlijke integriteit, of komt dat toezicht elders te liggen? Voor wie werkt de griffier?

Krijgt de kandidaat-burgemeester budget voor de campagne? Of wordt zhij gesponsord door inwoners en bedrijven? Of door haar politieke partij? En wat te denken van partijloze kandidaten? Ongelimiteerd campagne-budget, of wettelijk beperkt ? Blijft ook de gekozen burgemeester eindverantwoordelijk voor het opsluiten van psychiatrische patiënten? Of komt daar toezicht op via het College van B&W, of de provincie ?

Allemaal vragen waar ze in Den Haag echt nog niks voor bedacht hebben, zo bleek uit het Kamerdebat. Dus…kom maar op!

Martijn Vroom

Burgemeester

Een vreedzame samenleving kost moeite

Het kost moeite, om je hoofd boven water te houden. Het leven is niet makkelijk, van zichzelf. Allemaal hebben we wel momenten dat je denkt…hoe kom ik hier uit, of hoe kom ik hier van af?

De meeste mensen kunnen het antwoord op die vraag zelf bedenken. In de meeste situaties weten we wat we moeten doen of laten. Of wie we om hulp moeten of mogen vragen. Een vriend, een buurvrouw, de gemeente, een stichting of club, noem maar op.

Maar er zijn steeds meer mensen die niet weten wat ze met zichzelf, met hun leven aanmoeten. Dat leidt tot frustratie en uitzichtloosheid. Velen van hen vluchten in drugsgebruik, of andere verslavingen. Of gebruiken, soms ook tot verrassing voor hen zelf, geweld.

Als burgemeester weet ik dat ‘de overheid’ veel moet. En veel kan. Maar veel ook niet. Als samenleving hebben we mensen nodig die ons een spiegel voorhouden, bijvoorbeeld ten aanzien van zinloos geweld. Dat we die energie om moeten zetten in zinvol gedrag.

Dat is moeilijk.

Dus vergt dat oefening.

En oefenen moeten we samen doen.

Doet u mee?

Martijn Vroom

Burgemeester