Column 295: piekbuien en droogte

Inmiddels heeft u het ook ervaren denk ik zo.

De ene keer regent het keihard. De volgende dagen is het gortdroog en heet.

De tuin heeft er last van, de boer ook. Maar de palen onder best veel woningen ook. Een te lage grondwaterstand geeft paalrot.

Als het te hard regent, is het water al weer weg, voordat het netjes in de bodem gezakt is. Dan spoelt het regenwater zo de rivier in. Of de sloot. En dan zijn we het ter plekke ‘kwijt’. Vroeger was dat niet erg, omdat het volgende buitje zich al weer aandiende. Maar met de grote droge pauzes tussendoor is het wel erg geworden.

Te weinig water. Of te veel in te korte tijd.

Dus moeten we plekken maken waar het water langzamer weg druppelt. Bijvoorbeeldeen middenberm met een kuil of een vijver met een ruimte overloop. Simpele dingen, die ook best mooi kunnen zijn.

Water dat langer blijft staan geeft ook verkoeling. Voor mens, dier en plant. Niet alleen water in de wortels, maar ook in de lucht. Het klimaat verandert dusde inrichting van ons dorp moet mee. Gelukkig zijn we daar al een eind mee op weg.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column 294: onderhoud van bruggen en tunnels

Al een keer eerder heb ik er over verteld. Namens Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond mag ik mij bezighouden met infrastructuur en transport. Dat gaat over onderwerpen, zoals het effect van nog meer 30-kilometer zones op de aanrijtijden. Maar ook: hoe gaan we om met afsluitingen van tunnels bij werkzaamheden en bruggen bij onderhoud.

Bij tunnels moet de gemeente een vergunning afgeven. Dus dan is helder wanneer de burgemeester zijn of haar vinger kan opsteken om er over mee te praten. Bij bruggen is dat niet zo. Daar kan Rijkswaterstaat dus min of meer haar gang gaan.

Zo werken zij gelukkig niet, maar toch. Het was en is bijvoorbeeld bij de Haringvlietbrug ingewikkeld om de wensen van de gemeente, de noodzaak van de Veiligheidsregio en de urgentie van Rijkswaterstaat ‘bij elkaar te brengen’. Kort gezegd: onenigheid was troef. Gelukkig loopt het overleg nu en komt er iets goeds uit.

Bij de Algerabrug kregen we een gekke meevaller. Door de slechte staat van het onderhoud mag de brug niet meer zo vaak open. Huh? Ja, normaal mag de brug omhoog (lees: open voor schepen) tot en met windkracht 6. Maar dat wordt nu windkracht 5. Dus: echt heel wat minder vaak openbij hardere wind.

En dus minder file.

Sjonge.

Martijn Vroom

Column 293: Elektra en rookmelders

De meeste huizen in Krimpen aan den IJssel zijn veilig gebouwd. Een paar straten staan vol huizen van honderd jaar of ouder. Maar de meeste buurten zijn van ruim na de oorlog. En daarmee behoorlijk brandveilig.

Ik heb nogal wat zorgen over alle elektra die de komende jaren erbij gaat komen. Zoals elektrische auto’s, zonnepanelen, scooters en grote batterijen om stroom op te slaan. Voor de brandweer is het allemaal nieuw. Maar voor ons ook. Hoe we daar mee omgaan?

Daar moeten we het nog over hebben.

Wat je zelf kunt doen is natuurlijk zorgen dat je bedrading in huis goed op orde is. En de laadpaal niet rommelig is aangelegd. (Ja heus, ik zie her en der best riskante knutselacties). 

Iets anders wat we zelf kunnen doen is de rookmelder ophangen. Sinds 1 juli is het verplicht. Maar zeg nou eerlijk: heeft u er al een paar opgehangen? Ook QuaWonen is hard bezig om te voldoen aan de wet. en vraagt u eens aan uw moeder of oude buurman of er daar al 1 of meerdere hangen?

Ze zijn niet duur enze zijn niet moeilijk op te hangen.

Het kan zomaar iemand z’n leven schelen als je op tijd wakker wordt bij brand.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column 292: plannen voor de komende 4 jaren

Toen in 2002 de gemeenteraad en het college van burgemeester en wethouders uit elkaar gehaald werden, veranderde er veel. De wethouders mochten geen raadslid meer zijn. De gemeenteraad werd min of meer een raad van toezicht op het dagelijks bestuur.

De rol van de raad is dus anders geworden, hoewel zij ook medewetgever en eindverantwoordelijk is voor het meeste beleid. Kaders stellen, heet het. Dat betekent dat de gemeenteraad doelen vaststelt en de begroting bepaalt. Maar het college bereidt dit alles nog steeds voor.

Ter voorbereiding op de komende begroting, die in november besproken wordt, wordt de gemeenteraad gevraagd kaders te stellen.

Dat is lastig. Want het meeste werk van de gemeente is niet nieuw. Wat we doen en wat er gebeurt loopt al jaren. En loopt ook nog door, de komende jaren. Maar toch is er nu iets anders dan vorig jaar. Want we hebben verkiezingen gehad. Het vorig college was zo ‘netjes’ om in de conceptkaders niet teveel te sturen. Daarmee is ruimte gelaten aan de nieuwe ploeg. Maar die is maar net begonnen. Dus die ‘kaders’ komen pas in november.

Donderdag bespreekt de raad dus een redelijk ‘kale’ kadernota. Met alle ruimte voor input voor 2023 en de jaren daarna.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column 291: De ombudsman

Al eerder schreef ik er over.

Als enige provincie in het land hebben we in Zuid-Holland een burgemeestersvereniging. Daarnaast hebben we in de regio’s kringen, Krimpen hoort bij de burgemeesterskring Rijnmond. Deze club is er met name voor de gezelligheid. Elk jaar zijn 3 burgemeesters aan de beurt om vooral iets leuks te organiseren voor de collega’s. In alle regio’s zijn zulke kringen.

De Vereniging van Burgemeesters van Gemeenten in Zuid-Holland organiseert een keer of 5 per jaar een inhoudelijke bijeenkomst. Ik mag daar secretaris van zijn. En dat is een mooie klus. In het verleden heb ik bij een themasessie verteld over het veteranenbeleid van Krimpen. Ook hebben collega’s een keer verteld over ondermijning en tegenwerking in hun gemeente.

Komende keer is een bijeenkomst waar de landelijke ombudsman met ons van gedachten wisselen.

De bijeenkomst gaat over de vraag wat de burgemeester kan doen aan de groeiende ontevredenheid over de overheid. Als burgemeesters zitten we niet in de politiek, maar geven wel leiding en sturing aan de politieke en bestuurlijke processen in de gemeente.

Boeiend dus om vanuit het perspectief van de ombudsman hierover met elkaar te spreken. Vaak is het zo dat ‘de burgemeester er niet over gaat, maar er wel van is’.

Ik kijk er naar uit!

 

Martijn Vroom

Burgemeester

 

Column 290: Veteranendag

Dit weekend gaat de Nationale Veteranendag gelukkig eindelijk weer eens door. Een dag vol ontmoeting, ceremonies en een defilé. Gelukkig kan het weer. Het is van groot belang dat veteranen elkaar ontmoeten. Samen met elkaar herinneringen ophalen, verhalen delen. Zeker nu de regering eindelijk officieel heeft erkent dat de jongens en meisjes van Dutchbat-III onrecht is aan gedaan.

Natuurlijk, het is een ingewikkeld vraagstuk. Wat is daar precies misgegaan? Heeft iedereen wel echt alles gedaan wat kon en had gemoeten? Precies deze vragen teisteren de nachtrust van teveel veteranen.

Vragen zoals: had het nut, daar in Afghanistan? Deden we genoeg, daar in Mali? Maar ook: waarom hebben de terroristen in Nederlands-Indië al die kinderen vermoord, die door de Nederlandse hospik geholpen werden?

Moeilijke vragen. Ik vraag me af of het ooit lukt om een goed en geheel antwoord te vinden. Maar daarmee is het juist nog belangrijker dat er momenten zijn zoals Veteranendag.

Stil staan bij de dilemma’s, vieren wat er te vieren valt. Herdenken wie er te herdenken valt. En ook gewoon dankbaar zijn dat er altijd weer mannen en vrouwen opstaan en zeggen: stuur mij maar.

Want dat is het: wij, alle Nederlanders, wij vragen hen te gaan. Dan past het ons om Veteranendag heel serieus te nemen.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column 289: Een statuut voor de gemeenteraad

In de Gemeentewet is geregeld wat een gemeenteraad mag en kan.

Daarnaast staat erin wat je wel of niet als raadslid mag en moet doen. Een raadslid is op zichzelf geen functie, behalve als lid van een gemeenteraad. Daarmee bedoel ik dat alleen een gemeenteraad besluiten neemt. Een raadslid kan besluiten wat ze wil. Maar wettelijke kracht heeft het alleen als een meerderheid van de raad zo ook besluit.

Datzelfde geldt ook voor wethouders. Alleen als het hele college van burgemeester en wethouders wat ervan vindt of besloten heeft, heeft het wettelijke kracht. Bij de burgemeester is het net even anders. Zijn taken zijn wel in de wet vastgelegd waarbij ik in m’n eentje bevoegd ben, zoals over sommige zaken rondom evenementen en openbare orde. En nu ook in de vluchtelingencrisis.

De 3 bestuursorganen, zoals dat dan heet, zijn raad, college en burgemeester. Alle 3 geholpen en gesteund door de ambtenaren. Hoe doe je dat?

Samen, met 4 ‘groepen’ de gemeente en gemeenschap van Krimpen zo goed mogelijk (be)dienen?

Daarover gaan we speciale afspraken maken. Je zou denken, is de wet niet voldoende? Nee, die gaat over mogen en moeten.

Wij gaan een statuut maken over willen.

Dat doen we in een pilot van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Niet veel gemeenten mogen meedoen. Dus het wordt spannend, en bijzonder.

Terecht dat zoiets in Krimpen begint 🙂

Martijn Vroom
Burgemeester

Column 288: Nieuwe spullen voor de brandweer

De brandweer.

Vroeger was de brandweer dat de kerkklokken luidden en mensen met emmertjes in een lange rij gingen staan. Water uit de sloot of de rivier en gooien maar. Door de tijd heen is er een professionele organisatie ontstaan, waarbij de meeste mensen vrijwilliger zijn. Een vreemde spagaat, waar we als gemeenschap erg blij mee mogen zijn. Mensen uit de eigen buurt die, als de pieper gaat, opspringen om naar de kazerne te vliegen.

Pak aan, deur open, brandweerauto op pad.

Als al die vrijwillige brandweermensen in voltijds dienst zouden zijn, was het onbetaalbaar.

Dus blij dat ze professioneel, maar ook deeltijders (of beter: vrijwilligers) zijn. De soorten ellende waar ze voor op komen draven zijn ook enorm veranderd. Kat in de boom, je mag er in bepaalde gevallen nog altijd voor bellen. Auto in de kreukels, zeker ook.

Maar de gebouwen zijn steeds veiliger. De afgelopen decennia zijn de regels steeds strenger geworden waar een huis of kantoor aan moet voldoen. Daardoor zijn er gelukkig veel minder ernstige branden dan vroeger.

Behalve soms. En dan is het maar goed dat de brandweer zo goed getraind is. En dat ze echt mooie, goede spullen hebben. Komende week nemen we officieel nieuwe wagens in gebruik.

En daar ben ik heel blij mee.

Martijn Vroom

Burgemeester

Column 287: Nieuwe wethouders aanstaande?

Voor wethouders die niet door mogen gaan is dit een ingewikkelde periode. Ze hebben zich jaren lang met hart en ziel ingezet voor de gemeenschap.

Zoals al decennia lang een feit: hoe hard je als politiek professional werkt heeft niet zo veel effect op de verkiezingsuitslag. Daar komt meer bij kijken. Dat is eigenlijk over de hele wereld wel het geval. En al helemaal omdat we in Nederland niet direct onze bestuurders kiezen. Ministers, de premier, burgemeesters en ook de wethouders niet.

De gemeenteraad wordt door de inwoners gekozen. Vervolgens komt een paar politieke partijen er samen uit. Althans, sommige fracties besluiten samen een akkoord te willen sluiten. En aan het einde van dat proces dragen ze iemand bij de gemeenteraad voor om wethouder te worden. 

Die wethouders worden, nog voor ze formeel kandidaat zijn, gescreend. Daar ligt een taak voor de burgemeester. Ik doe dat niet zelf, maar daar huren we professionals voor in. De voorbereiding daartoe starten we deze week. De conclusies deel ik met de gemeenteraad. En de raadsleden bepalen dan of er juridische bezwaren zijn om de kandidaat te benoemen. Zo nee, dan worden dan en daar de wethouders gekozen.

Hopelijk nog voor de zomer.

Martijn Vroom

Burgemeester

 

Column 286: Afscheidnemende burgemeesters

Deze maanden geven veel burgemeesters aan te stoppen. Het bericht vanuit de buurgemeente kwam natuurlijk als een schok. Maar ook in de Hoeksche Waard en Alblasserdam moeten ze – eerder dan verwacht – op zoek naar een nieuwe burgemeester.

Komende week neemt een burgemeester afscheid uit mijn klasje. Als burgemeester heb je zo’n beetje de enige baan – ambt – waarbij je naar school gaat nadat je het geworden bent.

Want geloof me, geen enkel beroep bereid je er echt goed op voor, ook wethouderschap of griffier of gemeentesecretaris niet. Daartoe moet je naar het klasje.

Breunis stopt.

Hij heeft zelf gekozen om niet herbenoemd te worden in Nunspeet, waar hij zes jaar burgemeester mocht zijn. Een gewaardeerde collega, met een grote liefde voor de gemeenschap, de Veluwse natuur en lokale ondernemers. Hij stopt, omdat hij een aantal zaken die in de coronacrisis speelden, niet kan verenigen met zijn geweten.

Dat is een hoogstpersoonlijke afweging, waarover anderen weinig te zeggen hebben. Maar het zet wel aan het denken. Waar ligt de grens van het ‘erboven staan’ of het ‘objectief zijn’ van de burgemeester?

Neutraal is een burgemeester natuurlijk nooit. Dat is zelfs een geprogrammeerde robot niet. Maar die grens, dat is wel iets om goed over na te denken.

Martijn Vroom

Burgemeester