Column: #GR2018

Ze doen toch niks voor mij.

Het zijn toch allemaal maar zakkenvullers.

Het heeft toch allemaal geen zin.

Je hoeft niet te gaan stemmen.

Je moet je dan wel realiseren dat er met grote regelmaat ook in onze dagen mensen dood gaan in het gevecht om wél te mogen kiezen. Ook in Europa.

Je moet je dan wel realiseren dat het in Krimpen niet waar is, die eerste 3 regels bovenaan.

Je mag bij ons kiezen uit ongeveer 100 mensen, waarvan er uiteindelijk 21 in de gemeenteraad komen. Iets meer dan 825 stemmen is een hele zetel, een voorkeursplek krijg je al met 225 stemmen.

Een stuk of 11 tot 14 van de 21 gaan vanaf komend weekend aan de slag om te kijken of ze samen het dagelijks bestuur willen vormen. Dit keer voor het eerst, als het gaat conform afspraak, onder leiding van een externe informateur. Dat geeft wat meer rust, want na 4 jaar keihard werken en daar bovenop een stevige campagnetijd moeten ze alle 21 wel weer samen 4 jaar voort. Ondanks de dingen die ze geroepen hebben om richting 21/3 juist de verschillen te benadrukken.

Als u een zo goed mogelijk gemeentebestuur wenst, ga dan stemmen.

En neem de buren mee.

O, ja: Krimpen is top-5 genoteerd in Nederland hoe dichtbij de stembureaus te vinden zijn bij uw huis. Makkelijk dus!

Martijn Vroom

Burgemeester

Advertenties

Column: #suitsupply

Mooi vind ik het niet.

Mondriaan.

Mijn smaak is het niet.

Vroeger overigens wel, maar tegenwoordig raakt Rothko me meer.

En Rembrandt.

En natuurlijk de onovertroffen schilder H.C. Vroom.

Ik pleit niet voor een verbod op abstracte kunst. Maar dat zou ik wel mogen.

Thierry Baudet doet dat, die vindt dat Mondriaan niet in Nederlandse musea moet worden tentoongesteld.

Mag je vinden.

Mannen die elkaar zoenen.

Kun je wat van vinden.

Je mag zelfs vinden dat dat raar is.

Je mag zélfs zeggen dat je vindt dat het niet moet mogen.

Daar voeren we dan een gesprek over.

Maar abstracte kunst vernielen, of bushokjes met posters van zoenende mannen vernielen, dat is een heleboel bruggen te ver.

“Ja, maar twee zoenende hetero’s vind ik ook niet kunnen op een bushokje.”

Dat zal best, en mag je nog vinden ook, maar het geweld dat gepleegd wordt door vernieling aan te richten tegen die posters is van een totaal andere orde.

Dat relativeer je niet.

Dát doe je niet.

Geweld relativeren.

Het is de schande.

Overigens.

Lastig dat naar mijn smaak de suitsupply pakken me niet zo goed staan.

Anders zou ik het wel weten…

Martijn Vroom

Burgemeester.

Column: goedemorgen!

Al van kleins af aan proberen wij onze kinderen op te voeden. Meestal is dat lastig, maar soms lukt het.

Een van de dingen die we ze bij proberen te brengen is om mensen te groeten die ze onderweg tegenkomen.

 

Op vakantie in de bergen of op de hei zie je soms al van heel ver iemand op je pad aan komen lopen.

Je vraagt je dan – u herkent dat vast wel – minuten lang af wanneer nu precies het moment is om te groeten.

Vlak voor het moment van passeren? Of heb je al eerder (oog)contact?

 

“Goedemorgen!” tegen een vreemde zeggen is best lastig. Mijn ervaring is dat het op het zand makkelijker gaat, dan op het veen.

Met kleigrond heb ik nog geen ervaring, overigens.

Maar op ’t veen groeten vreemden elkaar niet zo snel. Sterker nog, niet.

 

Nu de dagen weer voelbaar langer worden en het zonnetje eindelijk weer echt gaat schijnen is het wellicht het proberen waard.

Een vreemde groeten.

Wie weet wordt haar of zijn dag er beter van.

 

Mochten wij elkaar tegen komen, weet dan dat mijn dag er in ieder geval beter van wordt als we elkaar groeten.

Hopelijk de uwe ook!

 

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: Help, de verkiezingen!

Volgende maand houdt de gemeenteraad er mee op. Als je in de gemeenteraad zit heb je het niet makkelijk. Er is uitgerekend dat raadsleden ongeveer 40 tot 50 procent meer uren stoppen in het raadswerk, dan waarvoor ze betaald worden. Het is dus echt buffelen. En wist u dat de gemeenteraadsleden in de gemeente Krimpenerwaard 300€ meer krijgen? Terwijl de taken en verantwoordelijkheden echt niet anders zijn dan bij ons.

Die 21 raadsleden en hun helpers verdienen respect. Respect dat we met elkaar het beste kunnen opbrengen door ze te waarderen.

Door ze kritisch te benaderen, maar wel op de inhoud. Door ze af en toe een goeie tip te geven. En door ze uit te nodigen, want ze komen graag bij u langs.

Maar wilt u ze echt een plezier doen? Bewaar dan uw stembiljet dat binnenkort op de mat valt voor 21 maart goed. En ga stemmen!

Of u nou op een nieuwe, een andere of dezelfde persoon gaat stemmen: maakt niet uit, want dat is Nederlandse democratie.

Vrijheid om te stemmen. Hoewel we ook de vrijheid hebben om niet te gaan stemmen, zou ik u willen voorstellen dat iedereen die niet gaat stemmen ook vier jaar lang niet gaat meedoen.

Niet klagen, niet zeuren, niet enzovoorts.

Wilt u ook uw buren even helpen herinneren? Dat ze gaan stemmen?

Elke keer gaan duizenden Krimpenaren niet stemmen.

Zonde. De raadsleden verdienen het dat u wel gaat.

Maar meer nog: Krimpen verdient het, dat u de goede keuze maakt!

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: …maar dan wel met dezelfde!

Burgemeesters door het hele land staan de komende jaren voor een ingewikkeld dilemma. Wanneer gaan we nog zelf in persoon op bezoek bij huwelijksjubilea? Het worden er inmiddels zóveel!

Vroeger, u weet wel, toen ooit, gingen ze zelfs bij elk 50-jarig huwelijk langs.

En dan elk vijftal jaren voorts. Inmiddels is in de meeste gemeenten afgeschaft dat 50-jarige huwelijken bezoek krijgen van de burgemeester. In Krimpen verzorgen we wel bloemen op de dag zelf, want het blijft een bijzonder en heugelijk feit.

Maar vanaf 60, en dus 65 en 70 gaan we langs. En vaak!

Ik zeg “we”, en dan bedoel ik ook “mijn” wethouders. Want we verdelen het nogal eens. Niet in de laatste plaats omdat het niet anders kan. We hebben in Krimpen zóveel langjarige huwelijken…. Bovendien is het ook voor de loco-burgemeesters erg leuk (want met die ‘pet’ op gaan ze dan op bezoek).

En ook bezoek voor mensen die 95 worden, of 100 en de jaren daarboven.

Dat gaan we de komende jaren zo lang mogelijk zó volhouden, met mekander.

Niet iedereen stelt overigens bezoek door de burgemeester op prijs. Maar dat geeft niks. Het hoeft niet.

Wat we niet gaan doen, en het zal u verbazen hoe vaak ik de vraag krijg, is “samengesteld 60”. Ik bezoek u graag op uw 60-jarig huwelijk.

Maar dan moet u wel al die tijd met dezelfde getrouwd zijn…

Martijn Vroom
Burgemeester

Column: cybercrime, pas op

Het komt steeds vaker langs in het nieuws, op social media en in gesprekken her en der. Cybercrime.

Als je wordt opgelicht als je iets via Marktplaats denkt te kopen, is dat wel via internet, maar “eigenlijk” gewoon oplichting met behulp van een computer.

Dat is natuurlijk heel erg, en gebeurt ook heel (heel!) erg vaak, ook onder Krimpenaren.

Maar cybercrime is ook dat iemand voor een paar tientjes een Oekraïens bedrijf inschakelt om zóveel grote bestanden naar een bank te sturen, via internet, dat de websites plat gaan. En dus is dan internetbankieren onmogelijk.

Of, als je zo dom bent toch op de link te klikken, dat er een virus op de server komt waardoor het computernetwerk van je kantoor “gegijzeld”wordt. En in ruil voor zus of zoveel bitcoins wordt ‘ie dan weer vrijgegeven.

Je zou denken, ver van m’n bed. Maar elke gemeente wordt elke dag dozijnen keren aangevallen, waarbij ze dit proberen.

En als het 1x lukt, kunnen ze een valse identiteit aanmaken, paspoort aanvragen of huurtoeslag.

Om maar wat te noemen.

En hoe kom je daar dan achter?

Meer en meer trekken politie en gemeenten samen op om ons hier tegen te wapenen. Wat u thuis kan doen?

Even googelen.

Tips genoeg te vinden.

Maar vooral: NEE, niet op dat linkje klikken!

Martijn Vroom

Burgemeester

Column: onrust en irritatie

Zoals bekend probeer ik elke maand een dagje mee te gaan met een ondernemer.

Ondernemers zijn behalve ondernemer ook mensen, dus op zo’n dag leer ik meer dan ‘alleen’ over hun bedrijf.

Ze wonen in een buurt, ze hebben een gezin, ze hebben zorgen en ambities.

Heel bijzonder als je ‘zomaar’ in mensen hun leven wordt toegelaten, als burgemeester.

Wat mij opvalt bij ondernemers is dat ze regelmatig hun business hebben opgebouwd rondom een irritatie.

Of een gevoel van onrust.

Dat ze eerst ergens werkten en er achter kwamen dat er iets veel beter zou kunnen, of dat er ergens een deel van de markt niet bediend werd.

Dat ze dan het risico nemen om daar in te stappen.

En dat ze daar na jaren hard werken en ploeteren een mooi bedrijf uit kunnen voortbrengen.

Uiteraard gaat het best vaak mis of blijven de zorgen. Maar leerzaam is het wel.

Het zit bij ondernemers in het bloed, ook als ze nog geen ondernemer zijn: kansen zien en pakken.

Doorzetten, hard werken en blij zijn met succes.

Vaak dus door van een gevoel van onrust of een gemis een deugd te maken.

Ik vind dat inspirerend.

Martijn Vroom

Burgemeester