Er is al decennia een beweging gaande dat de studie die je doet, nuttig moet zijn. Dat wordt door het nieuwe, domme leenstelsel versterkt. Allerlei studies verdwijnen en andere opleidingen die zich niet direct ‘terugverdienen’. Daarvoor in de plaats komen dan wel weer modetrends, in de ‘creative design’ of “ICT en interactieve bewegingspsychologie” ofzo. Ook prima, overigens, je hoeft niet te worden wat je gaat studeren.
Maar de trend van ‘nuttig’ maakt ook dat er steeds minder visie is. Het gaat – zeker ook in de politiek – steeds meer over het oplossen van een probleem dat voor onze neus ligt. Daardoor rennen we van incident naar incident, in plaats van even een stapje terug, een treedje hoger en de boel voor de lange(re) termijn overzien.
Nog erger is dat de roep om ‘visie’ al eerder de wens en ruimte om te dromen verdreven heeft. Terwijl iedere samenleving dromers nodig heeft. Daar horen irritante kunstenaars bij, schrijvers waar je van baalt, dominees met expliciet commentaar op de overheid, journalisten die je niet uit kunt staan, mensen die nadenken over de toekomst. Als je die niet meer hebt als gemeenschap, is dat de dood in de pot. Geofferd aan de efficiënte maatschappij, die uit “kostenbewustzijn” vergeet dat er morgen nog een dag moet komen.
